"Ik wil eruit stappen als ik het beste gehad heb, voordat het mindert", Marc Desmet sj, palliatief arts



Marc Desmet  sj is jezuïet en palliatief arts. Sinds 23 jaar staat hij, als arts, mensen bij in de laatste fase van hun lijden. Marc is er zich bewust dat hij werkt op een grensgebied. En dat het belangrijk is dat  op het grensgebied van het levenseinde gewerkt en gedacht wordt vanuit het Evangelie. In de grootst mogelijke openheid. Zijn laatste boek “Euthanasie: waarom niet” is de neerslag van deze ervaring en reflectie.

In deze serie publiceer ik een aantal uittreksels, geselecteerd door Marc Desmet sj zelf.

Euthanasie: waarom niet? Marc Desmet sj, Lannoo, Tielt, ISBN 978 94 014 2666 4, 320 p., 19,99 €


Ik wil eruit stappen als ik het beste gehad heb, voordat het mindert

NUANCE: Nederlanders noemen dat het ‘voltooide leven’. Ik pleit voor het ‘vol-ledige’ leven.

In Nederland is ‘het voltooide leven’ een bekende uitdrukking geworden. Ik zou liever spreken van het vol-ledige leven. Dat is een paradoxale, mooie manier om over een vol leven te spreken. Er zijn dus verschillende vormen van volheid. (p. 165)

Je pense et je suis. Misschien heeft dit wel te maken met de discussie in Nederland over ‘het voltooide leven’. ‘Het voltooide leven’ gaat uit van je pense donc je suis: ik heb een bepaald idee van wie ik ben, van wat de voltooiing van mijn leven is, dus als ik daarmee niet meer overeenstem hoeft het niet meer. IKON maakte in 2010 in het kader van genoemde discussie een serene uitzending over mijn manier van communiceren bij het levenseinde, en nadien kreeg ik van een mij onbekende, vermoedelijk protestantse Nederlandse dame een mailtje: “Bij de overgangen van leven naar dood en van niet in de wereld zijn tot geboren worden hoort een mens volledig te zijn en u heeft dat begrepen.” 

Nou, ik begreep niet wat de mevrouw precies bedoelde. Maar misschien heeft het toch iets te maken met Je pense et je suis. Het leven moet niet vol-tooid maar vol-ledig zijn bij de overgang. De ledigheid van het vol-ledig zijn is de ontkoppeling tussen je pense en je suis. Ik val niet samen met wat ik over mezelf denk, en wie dat doorheeft maakt de overgang anders dan wie wel samenvalt met zijn beeld. (p. 172-173)


Het ideaal in onze maatschappij lijkt de milde, zelfgekozen dood voordat het leven al te zeer verminderd is. Rond het sterven is er nochtans een volheid mogelijk die ik vol-ledigheid noem. Vol-ledigheid verwijst enerzijds naar het zachte van een ongekende volheid. Anderzijds herinnert vol-ledigheid aan het harde van de lediging en de ontlediging die ons dwingt datgene wat we waren los te laten en anders vast te houden. Als zorgverlener kan je soms de ruimte scheppen voor dat anders vasthouden.

Reacties

Anoniem zei…
Naar mijn mening te abstract, wat hebben terminale zieken hieraan? Niets is erger dan de kruisdood.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj