"Kerk moet beter leren onderscheiden": Paus Franciscus legt uit wat hij hier precies mee bedoelt
Op 30 juli 2016 ontmoette Paus
Franciscus 28 Poolse jezuïeten in Krakau, nav de WJD. Gedurende deze ontmoeting
van 40’ trad Franciscus met hen in gesprek. Naar aanleiding van een vraag over
een ander onderwerp, formuleerde de Paus aan het einde van de ontmoeting
onderstaande overweging. Ik heb ze voor u vertaald.
… Ik wil nu nog iets toevoegen. Ik vraag jullie te
werken met de seminaristen. Geef hen in het bijzonder wat wij gekregen hebben
in de Oefeningen:
de wijsheid van de onderscheiding.
De Kerk dient vandaag te groeien in het vermogen om geestelijk te
onderscheiden. Sommige projecten van priesteropleiding lopen het risico om op te leiden met ideeën die al te helder en precies zijn, en dus om te handelen met grenzen
en criteria die a priori op rigide wijze zijn omschreven en die geen rekening
houden met de concrete situaties: “je moet dit doen, dat mag je niet doen …”.
En eens die seminaristen priester geworden zijn hebben
zij het moeilijk om het leven van heel wat jongeren en volwassenen te
begeleiden. Want velen vragen: “Mag men dit doen of niet?” Daar gaat het net over. En velen verlaten
ontgoocheld de biechtstoel. Niet omdat de priester slecht is, maar omdat hij
niet weet hoe te ondescheiden in de situaties, te begeleiden in de authentieke
onderscheiding. De nodige vorming is niet gegeven.
Vandaag dient de Kerk te groeien in de onderscheiding,
in het vermogen om te onderscheiden. In het bijzonder de priesters hebben hier
werkelijk nood aan voor hun ambt. Daarom is onderricht nodig voor seminaristen
en priesters in opleiding: gewoonlijk zullen de gelovigen hen hun
gewetenskwesties toevertrouwen. De geestelijke begeleiding is niet enkel een
pastoraal charisma, maar, inderdaad, ook van leken. Maar, ik herhaal het, je
moet dit in het bijzonder aanleren aan de priesters, hen helpen, geïnspireerd
door de Oefeningen, in de dynamiek van de pastorale onderscheiding, die het
recht respecteert maar die vérder kan gaan. Dit is een belangrijke taak voor de
Sociëteit. …
De toekomstige priesters moeten niet enkel gevormd worden
met algemene en abstracte ideeën, die helder en precies zijn, maar met het oog
op die verfijnde ondescheiding van de geesten, opdat ze de mensen echt kunnen
verderhelpen in hun concrete leven. Dat moet je echt inzien: in het leven is
niet alles zwart op wit of wit op zwart.
Neen! Het belangrijkste in het leven zijn de grijs-nuances. Je moet dus leren
onderscheiden in dat grijs.
Op 25
augustus publiceerde de Osservatore
Romano en de Civilità
Cattolica het transcript. Zenit publiceerde een Franse
vertaling. Bovenstaande – letterlijke – vertaling, is van mijn hand.
Reacties
Een cliché uit het verleden die in huidige tijd in de weg staat tot de uitnodiging tot het sacrament van de Barmhartigheid.