Is geloof in verrijzenis louter romantiek? (2/5)
Liefde loopt
niet zomaar over in eeuwigheid. Dat is romantiek. Werkelijke liefde botst
altijd ergens tegen de dood aan. Mensen hebben dat ervaren. Ook Gods liefde,
die Hij ons betuigde in zijn Zoon, botste in Hem tegen de dood aan. De dood van
het kruis. Het kruis, als symbool, wijst er juist op dat het, op de eerste
plaats, in elke werkelijke liefde gaat om een stuk innerlijke dood, en niet
zozeer om een fysieke dood.
Het is de dood van
de ontgoocheling, van de ontmoediging, van de afwijzing, de verlatenheid, de
vereenzaming. Dat gevoel dat men, met zijn zoeken naar echte liefde, met zijn
pogingen om het zo goed mogelijk te doen, in de illusie geleefd heeft, en nu
helemaal op zichzelf terugvalt. "En wij die gehoopt hadden..." zeggen
de twee die naar Emmaüs trokken. (zie ook Jes. 49). Ook Jezus voelde zich
verlaten met zijn ‘liefdedroom’, en als verstoten uit de liefde van de Vader.
Hoeveel koppels botsen niet aan tegen die ontnuchterende vaststelling :
"Wij die gedroomd hadden... Wij die het ideale koppel gingen zijn... Het
is nu één en al verstarring... of we voelen het er zo naartoe lopen. "Iedereen
loopt vroeg of laat ergens vast, strandt op een dood punt. Deze ervaring drukt
een eigen stempel op die van het herleven, van de 'verrijzenis', waarvan wij
blijven hopen dat zij mag komen, zij houdt ze realistisch, zoals ook het proces
dat er toe leidt.
Een anonieme jezuïet
.jpg)
Reacties
Wat een steun bij de dagdagelijkse huwelijksbeleving!
Dank U!
Elke romantische film, of boek, of verhaal zou deze tekst als basis mogen gebruiken.
Het zou velen het dagdagelijkse leven meer realiteitszin en volharding kunnen geven.