Geloven in de verrijzenis, ook in deze wereld: wijlen Frans van der Lugt sj vertelt



In de zomer van 2012 gaf wijlen Frans van der Lugt sj onderstaand getuigenis over wat hij meemaakte in het belegerde Homs.  
En dan het Paasfeest. Weer iedereen in de mis. Dood, leven, verrijzen. Wat hebben die mensen een natuurlijk Paasgeloof. Onder bombardementen zijn ze op de vlucht geslagen. Alles hebben ze verloren, maar hun geloof in het leven niet. Ze kunnen nog glimlachen, dienstbaar zijn, kinderen blij maken. Ze zijn naakt en met lege handen door de dood heen getrokken, op weg naar nieuwe levensmoglijkheden. Hun geloof heeft niets kunstmatigs, maar komt opborrelen uit een levensbron die diep in hun aarde huist.

 Laatst zat ik in mijn volkswagenbusje uit 1976 en zag ik op de weg naar Damascus vluchtelingen langs de weg staan, een paar mannen, een hoop vrouwen en kinderen. Een man droeg een oud kinderwagentje en een vrouw de baby. Iedereen, zo'n twintigtal, kon bij mij de wagen in. ‘Waar komen jullie vandaan?’ ‘We zijn weggevlucht uit ons dorp, mannen wilden ons afmaken’. ‘Waar gaan jullie naartoe?’ ‘Naar Damascus’. Hebben jullie daar dan vrienden of bekenden?’ ‘Nee, maar goede brave mensen zijn er altijd in de wereld’. Wat is dat een prachtige zin: ‘goede brave mensen zijn er altijd in de wereld’. Ze hebben alles verloren, maar niet hun geloof in de goedheid van mensen. En vluchtelingen vinden in feite bij de moslims een warm onthaal. De parabel van de barmhartige Samaritaan zit in hun bloed.

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe je een crisis kan ombuigen naar een weg van groei (4/6)

Afbeelding
Onlangs schreef ik een bijdrage  over Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola. Enkele uittreksels (4/6)
Zevende richtlijn. Wie in troosteloosheid is moet nagaan hoe de Heer hem bij wijze van beproeving aan zijn natuurlijke krachten overgelaten heeft om zo de verschillende beroeringen en bekoringen van de vijand te weerstaan. En hij kan dit dankzij de goddelijke hulp die altijd bij hem blijft, ook al voelt hij ze niet duidelijk. Want de Heer heeft hem wel zijn hevige vurigheid, zijn grote liefde en zijn intense genade onttrokken, maar er blijft hem voldoende genade over voor het eeuwige heil. ( GO nr. 320)
Deze richtlijn van Ignatius van Loyola is een uitnodiging om de troosteloosheid om te buigen tot een weg naar groei. Ignatius relativeert hier tweemaal het belang van het je goed voelen.
1.Ten eerste kwalificeert Ignatius troosteloosheid als een beproeving. Meer nog, hij stelt vast dat God zich niet tegen de ervaring van troosteloosheid heeft verzet. Als G…
Meer lezen

Wat je zélf kan doen om de crisis te lijf te gaan: concrete tips van Ignatius van Loyola (5/6)

Afbeelding
Onlangs schreef ik een bijdrage  over Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola. Enkele uittreksels (5/6) Zesde richtlijn. Al moeten wij tijdens de troosteloosheid de vroegere voornemens niet veranderen, toch is het zeer nuttig zichzelf intens te veranderen tegen die troosteloosheid in. Bijvoorbeeld door ons toe te leggen op het gebed en de overweging, door onszelf veel te onderzoeken en door royaler te zijn in een gepaste wijze van boete doen. (GO nr. 319)
Er zijn veranderingen die we kunnen doorvoeren tegen de troosteloosheid in. Meer in het bijzonder suggereert Ignatius hier om de fundamentele manier van in het leven staan bij te sleutelen. Uit de drie voorbeelden die hij geeft kunnen we afleiden dat het raakt aan de intensiteit en de kwaliteit van verschillende dimensies van het leven. Het eigene van droefheid is namelijk dat het een mens kan doen terugvallen op oppervlakkigheid en makkelijkheid. Ignatius raadt aan om in te gaan tégen die spontane reflex…
Meer lezen

Waarom heiligen vaak niet makkelijk zijn in de omgang - homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Hier heb je mijn homilie voor dit WE in de Krijtberg.


1 Kon 19,16b.19-21Galaten 5,1.13-18Lucas 9,51-62.
Laat me beginnen met een grap. Een oude jezuïet was stervend. De man had een mooi en rijk leven achter zich. Toch was hij heel onrustig. Hij woelde heen en weer in zijn bed. Zijn ogen straalden angst uit. Zijn medebroeders snapten er niets van. Ten einde raad haalden ze de geestelijke vader van de oude jezuïet erbij. Mijn goede vriend, zei die tot hem, je weet toch dat Onze Lieve Heer klaar staat om je met open armen te ontvangen in de hemel. Als er iemand is die geen schrik hoeft te hebben om te sterven, dan ben jij het! Oh, zei de stervende jezuïet, weet je, ik heb helemaal geen angst voor onze Lieve Heer. Welintegendeel. Maar ik zie er zo tegen op om onze heilige vader Ignatius onder ogen te moeten komen.
Inderdaad de heilige Ignatius van Loyola had de reputatie van niet makkelijk te zijn in de omgang. In het bijzonder met medebroeders waarvan hij veel hield en voor wie hij het m…
Meer lezen