Kan ik verrijzen zonder de anderen? (5/5)



liefde sterker dan de dood (5/5)
  
In de verrijzeniservaring heeft de gelovige gemeenschap een unieke plaats. Die zekerheid van 'ik ben niet meer alleen' heeft niet enkel haar grond in onze verbondenheid met de Levende Heer, die ons in Naam van God terug tot leven roept. Ze wordt ook tastbaar gemaakt door onze verbondenheid met elkaar juist op dat vlak.

De ervaring van te herleven is zó opbeurend, dat niemand ze voor zichzelf kan houden. Men moet het doorvertellen. "Hou me niet vast (enkel voor jezelf); ga eerder naar mijn broeders en zeg hun...."(Jo. 20:17). Zo roepen wij elkaar terug tot leven in Zijn naam. Dat schept een innige band tussen mensen. De verrijzenis-ervaring roept de gemeenschap tot leven. Die gemeenschap zijn wij, hier.


Een anonieme jezuïet

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Waarom zoveel mensen aanstoot nemen aan de Kerk

Afbeelding
Onderstaande regels staan in het boek "Ik geloof" van theoloog Bernard Sesboüé sj. Het klinkt verbazend herkenbaar ...

Een van de grootste paradoxen van de Kerk is dat de gave van God en van Christus aan zondige mensen is toevertrouwd. De Kerk kan in haar geschiedenis nooit ontkomen aan de contradictie dat ze aan de bron door en door heilig is, maar in haar leven door en door zondig is, gewoon omdat ze bestaat uit zondige mensen.

Gods gave aan de mensen, waarvan zij de heraut is en die ze doorgeeft, is zonder meer heilig. Die gave draagt zij echter in aarden kruiken, zoals Paulus al zei. Haar gevecht, in de loop van de geschiedenis, tegen de krachten van het kwaad is ook een gevecht tegen haar leden en tegen zichzelf.

Dat is wellicht de grondreden waarom zoveel christenen en niet-christenen aanstoot nemen aan de Kerk. Christus heeft ons het voorbeeld gegeven van een leven zonder zonde. Van de Kerk kan dat niet worden gezegd. Sommigen hebben haar zelfs, niet helemaal onterech…
Meer lezen

Wenken voor de dagelijkse omgang met de duivel (1/4)

Afbeelding
Veel mensen luisteren graag naar paus Franciscus. Ook buiten de katholieke Kerk. Zijn beeldtaal, de herkenbaarheid en de toepasbaarheid van zijn voorbeelden maken dat ongeveer iedereen hem begrijpen kan. Tegelijkertijd zijn nogal wat mensen verwonderd door de regelmatige verwijzing naar de duivel in het spreken van Franciscus. In het bijzonder als het gaat over innerlijk geestelijk leven. Kan je het daar redelijkerwijze nog over hebben, aan het begin van het derde millennium?
Ik meen te weten dat Franciscus, als hij het heeft over de duivel, niet meteen denkt aan een akelig mannetje met hoorntjes en bokkepoten. Als jezuïet is hij doordrongen van de spiritualiteit van Ignatius van Loyola, de stichter van de jezuïeten. In die spiritualiteit staat de “onderscheiding van de geesten” centraal: het leren onderscheid maken tussen wat komt van de goede geest van God en wat komt van de boze geest, de duivel. Het eigene van de goede geest is dat hij mensen dichter bij God brengt en dus bij meer …
Meer lezen

Drie maal drie tips voor een intense 40-dagentijd

Afbeelding
De 40-dagentijd is voor vele christenen een intense tijd waarin je ‘back to basics’ komt. Waar leef je eigenlijk voor? Hoe kan je God de plaats geven die Hem toekomt? Van oudsher heeft de 40-dagentijd drie grote pijlers: gebed, soberheid en solidariteit. Hier enkele tips. Niet om alles tegelijk te doen. Het gaat niet om geestelijke krachtpatserij. Wel om te ontdekken wat jou dichter brengt bij de levende Heer.
I.Gebed
Zo maar vertoeven bij God
1.Dank God bewust bij het begin en aan het einde van de dag. Waar kijk ik naar uit deze morgen? Waarvoor wil ik God deze avond danken? 2.Lees ‘s morgens enkele verzen uit de Bijbel en herkauw die gedurende de dag. Via www.ignatiaansbidden.org kan je elke dag van de 40-dagentijd zo’n stukje uit de Bijbel in je postbus krijgen. 3.Blijf na het avondmaal, vóór het afruimen en afwassen, enkele minuutjes in stilte aan tafel zitten, na eerst enkele verzen uit de Bijbel te hebben gelezen.
II.Soberheid
Vrijer komen te staan tov wat niet (van) God is om dichter…
Meer lezen

Boodschap voor mensen die zichzelf voor goede christenen houden

Afbeelding
‘Wij houden onszelf wellicht voor goede christenen, spreken dikwijls over God (of misschien ook niet!), lezen dikwijls religieuze lectuur, gaan regelmatig naar godsdienstige bijeenkomsten, zijn vrijwillige medewerkers in de parochie, reserveren tijd voor meditatie en nemen trouw deel aan de eucharistieviering. En toch wordt ons leven veel meer bepaald door een vlucht voor God dan we willen toegeven. Ons leven kan boordevol belangstelling zijn voor spiritualiteit en toch maar heel weinig ruimte voor God laten. Het is bijzonder jammer dat we nauwelijks beseffen hoe onze spirituele activiteiten er dan in feite toe dienen God te ontlopen. Met onze vrome bezigheden bouwen we een heel efficiënte verdedigingsgordel op tegen de onvoorwaardelijke liefde van God die  – dat voelen we intuïtief heel zuiver aan – ons op den duur tot een volledige overgave aan God zou brengen. Precies dat willen wij niet. Zo kan religie tot een afweersysteem tegen God worden.’
‘Als wij werkelijk God in ons leven wil…
Meer lezen