Hoe het licht op het spoor komen als je blind bent - homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag
4de zondag van de 40-dagentijd (A)
1 Sam 16,1b.6-7.10-13a. Ps 23(22),1-3a.3b-4.5.6. Ef 5,8-14 Joh 9,1-41
Martijn is een jonge huisvader en ondernemer. Van de ene dag op de andere kreeg hij, enkele jaren geleden, een ernstig hersenletsel. Meer in het bijzonder werd hij bijna helemaal blind en zo goed als werkonbekwaam. Niet verwonderlijk dat Martijn in een grote crisis terecht kwam. Dat gold ook voor de belijdende en geëngageerde christen die hij is. Waarom laat God dit toe? Waarom moet dit mij overkomen? Op zijn blog schreeuwde Martijn meerdere malen zijn wanhoop uit. Een tijd geleden kwam er echter een blogje met een heel ander geluid. Martijn is nog steeds blind en zijn leven blijft een strijd. Hij spreekt nog steeds over boosheid en ellende. Maar Martijn gebruikte deze keer in zijn korte tekst wel 13 maal het woord danken of dankbaarheid. Hij vertelt dat hij zich nu oefent in dankbaarheid: voor een grapje van zijn dochtertje, voor de zon die hem verwarmt tijdens een wandeling, of voor de ochtendlijke capuccino. Die dankbaarheid, zo schrijft Martijn, helpt hem aandacht te krijgen voor wat is, veeleer dan voor wat niet is.
In de evangelielezing uit Johannes hoorden we zonet het indrukwekkende verhaal over Jezus die een blinde geneest. Wat daar precies is gebeurd is moeilijk te achterhalen. Duidelijk is dat het veel opschudding heeft veroorzaakt. Ook dat Jezus er sterke uitspraken doet over zichzelf.
· In het begin zegt Hij: Ik ben het licht van de wereld.
· Aan het einde van de lezing horen we Jezus zeggen: Ik ben in deze wereld gekomen opdat de niet‑zienden zouden zien.
Jezus zegt ons dus dat Hij hét licht is in onze wereld en dat het zijn verlangen is ervoor te zorgen dat niet-zienden dat licht, Hem dus, kunnen zien. Voor de blindgeborene was het resultaat spectactulair. Maar wat kan dit voor ons betekenen, hier en nu, in de Lage Landen?
Hoe kunnen wij vandaag leven in het licht van Jezus? Hoe kunnen wij Jezus helpen om onszelf – en zo mogelijk ook anderen - te leren zien wat belangrijk is. Wat kan ons helpen ons niet vast te rijden in wat op dit ogenblik niet kan wegens al de beperkingen die ons worden opgelegd?
Ik zou twee tips willen geven.
1. Hoed je voor de angst. Angst komt nooit van God en leidt niet naar God. De angst dooft het licht. Ze fluistert vaak alle mogelijke redenen in waarom je bang zou moeten zijn. Veel daarvan is waar. Alleen, je hoeft er geen angst voor te hebben. De Heer zorgt ook nu voor ons. De ervaring heeft geleerd dat Hij recht schrijft op de kromme aardse lijnen. Durf daarin te geloven.
2. Kies voor dankbaarheid. Word je bewust van de dankbaarheid in je leven. Ga op zoek naar de aanwezigheid van de Heer in je bestaan en in dat van anderen. Vaak is die anders, elders en op andere ogenblikken dan je verwacht of gehoopt had. Geef aandacht, zoals Martijn, aan die vaak kleine – en soms grote – tekenen in je hart van Gods zorgzame aanwezigheid. Waar werd je iets gewaar van zachtheid, van vertrouwen, van schoonheid, van liefde of vriendschap enz. Waar heb je, met andere woorden, God mogen ervaren omdat Hij naar je toe kwam, of omdat jij Hem naar andere mensen toebracht? Deze dagen in het bijzonder bij oudere en eenzame mensen. Laat de vreugde en dankbaarheid in je biddende hart hierbij het kompas zijn.
Beste medegelovigen, Gods genade vergezelt ons deze dagen, net zo goed als op andere ogenblikken. Ook nu nodigt de Heer ons uit te wandelen in zijn Licht en volop te leven, elk moment van de dag. Angst leidt alleen maar tot de duisternis van het niets. Het is dankbaarheid die ons, steeds weer op het spoor zet van de concrete vormen die Gods aanwezigheid aanneemt in ons leven. Laten wij ons, in dankbaarheid, voorbereiden op het feest van de overwinning van het licht dat Jezus zelf is.
Reacties