Is Jezus levensvatbaar in onze samenleving?


De voorbije weken heb ik met stijgende verbazing de Jezus-trilogie van John Coetzee gelezen. Hoe breng je het voor elkaar: een fundamentele reflectie over "Jezus, hier en nu" zonder ook maar éénmaal zijn naam te noemen.

Ik schreef een recensie van deze intrigerende romans van nobelprijswinnaar Coetzee voor Ignis.  Je kan ze hier lezen.

Hier heb je het eerste stukje:

Nooit hebben romans mij zo geïntrigeerd als deze Jezus-boeken van Coetzee. Ze vertellen het verhaal van een jongetje, David. David is een blijkbaar ouderloze kleuter. Hij wordt toevallig opgevangen door Simon, een wat oudere man, tijdens de bootreis naar hun nieuwe thuisland. Na verloop van tijd vindt Simon een soort moeder voor het kind, Ines. Alle drie zijn ze vluchtelingen. Het is niet duidelijk waarvoor ze op de vlucht zijn. Het vluchten lijkt een structureel gegeven dat als een rode draad door het hele verhaal is geweven. De relatie tussen de surrogaat-ouders en David verloopt moeizaam. Er is veel goede wil. Toch lukt het niet echt.  De opvoeding van het kind is een onmogelijke zaak. Uiteindelijk sterft David, op 10-jarige leeftijd. De doodsoorzaak is mysterieus. Het lijkt er op dat het kind niet ontvangt wat het nodig heeft om voluit te kunnen leven.  Het land en de cultuur waarin hij zijn korte leven doorbrengt lijken sterk op wat wij kennen. Tegelijk hebben ze iets onwezenlijk. Het functioneren van die samenleving komt vertrouwd over. Toch krijg je als lezer een steeds meer vervreemdend gevoel naarmate het verhaal zich verder ontwikkelt.  Lees hier het vervolg.

Reacties

e.harland-hazebroek zei…
Veel lezen en er niets aan overhouden.
Nee, niets voor mij. Sorry.
Anoniem zei…
Mensen kunnen zich verplaatsen in het lijden van Jezus. Jezus had een verlangen dat door zijn vader was aangewakkerd. Jezus volgde zijn weg en zag de noden. De mensen die Hem nodig hadden waren vol vertrouwen en de ontvangen woorden of de zachte aanraking was voldoende. Toch werd Jezus gekruisigd. Vluchten is iets anders dan je eigen weg gaan ook als is die zwaar. Het O.T.is eveneens een hetkenbaar verhaal met noden, wreedheden en Gods toorn. De triologie ken ik niet, doch het innerlijke verscheurd zijn en het te kort laat lijden. Jezus zijn naam staat aan de voorkant van het boek, het kind in het boek heeft van alles nodig en wij mensen zijn verdeeld en beperkt. Dat is onze dood en met de kracht van - leven we zolang het haalbaar is. Het verhaal kan onsterfelijk zijn, de naam van Jezus wordt genoemd en het verhaal van dat jongetje dat vlucht krijgt een plek.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj