De durf van de ignatiaanse spiritualiteit: wat wil dat zeggen?
Vroeger werd ik getroffen door de durf van de ignatiaanse spiritualiteit. De vraag die gesteld wordt in de Geestelijke Oefeningen is “Wat kan ik voor Christus doen?” en wanneer we zoeken naar het antwoord moeten we niet verlegen zijn. Ignatius raadt herhaaldelijk degenen die de Oefeningen doen aan om God te vragen wat ze verlangen.
Wanneer zich obstakels voordoen, moet je deze
confronteren volgens het principe van agere
contra – het tegenovergestelde doen. Als je geen zin hebt om te bidden, bid
dan meer; als je je aangetrokken voelt tot rijkdom, geef dan wat geld weg; als
je je vervelende collega helemaal beu bent, breng dan wat meer tijd met hem door.
Ignatius was niet erg geneigd om te gaan zitten
en af te wachten totdat er wat zou gebeuren. Hij vertelde een jezuïet die
klaagde over spirituele droogheid dat “dit heel gemakkelijk veroorzaakt kan
worden door een gebrek aan vertrouwen of kleinmoedigheid en daarom kan worden
genezen door het tegendeel.” Hij schreef aan de jezuïeten in Portugal: “Geen
gewone prestatie zal de grote verplichtingen die u heeft om uit te blinken
kunnen vervullen.”
Durf beschrijft in belangrijke mate hoe de
jezuïeten zichzelf zien. “Een heilige vrijmoedigheid, ‘een zekere apostolische
agressiviteit', is typisch voor onze manier van doen,” verklaarde de 34e
Algemene Congregatie van de Sociëteit van Jezus in 1995.
Jim
Manney
.jpg)
Reacties