"In alle dingen"

Op deze Allerzielen vormen we gemeenschap met de miljoenen (mensen) die naar de Heer zijn gegaan . Wat geen oog heeft gezien, geen oor heeft gehoord , wat geen plaats kreeg in het menselijk hart , dat heeft God bereid voor wie Hem liefheeft . Hoe meer ik van U leer , Heer , hoe minder ik de dood vrees .

Wat is het verschil tussen een gewoon mens en een heilige? In de Bijbel is heiligheid bij uitstek de eigenschap van God. God ís heilig. In het begin van de Bijbel staat geschreven dat God de mensen zo geschapen heeft ‘dat ze op Hem leken’ 1 . Vandaar dat het logisch is dat die heiligheid van God doorstraalt in de levens van hen die zich door God laten inspireren. Daarom was het in de eerste eeuwen van het christendom de gewoonte dat de priester de gelovigen tijdens de viering aansprak als ‘jullie, de heiligen’. Nog altijd laten christenen zich door God inspireren. Dus hopelijk weerspiegelen zij ook vandaag iets van Gods heiligheid. Bij de meesten gebeurt dit op een onopvallende manier, maar bij sommigen springt het in het oog. Vandaar dat in de Katholieke Kerk de gewoonte bestaat om, na een lang en diepgaand onderzoek, sommige overleden christenen officieel heilig te verklaren. De meeste heiligen zijn en blijven echter onbekend. Behalve voor God dan. Katholieke chr...

ALLERHEILIGEN Openbaring ‪ 7,2-4.9-14.   -   Psalm ‪ 24(23),1-2.3-4ab.5-6.    1 Johannes ‪ 3,1-3.    Matteüs ‪ 5,1-12a Een tijd geleden nam ik de trein in Schiphol naar Amsterdam. Op het ogenblik dat ik wilde gaan zitten merkte ik dat een bejaarde man aanstalten maakte om ook plaats te nemen, en wel in de zetel tegenover mij. Ik had de man vlak ervoor opgemerkt op het perron. Hij was ongeschoren en ongekamd, net niet in lompen gekleed, droeg allerhande tassen, had een groot blik bier in de hand, zijn ogen waren bloeddoorlopen. De eerste gedachte die me door het hoofd schoot was: Neen, hier heb ik geen zin in, ik ga naar de andere kant van de wagon . Maar meteen hoorde ik een innerlijk stemmetje dat me zei: Nikolaas, dat kan je niet maken. Deze man is een mens zoals jij, een kind van God, zoals jij . Ik besloot dus toch maar te gaan zitten, vlak tegenover mijn “broer”. Hij zette zijn bierblik op het tafeltje, toverde een schriftje uit een van zi...

Wie, verblind door eigenliefde, menen gehoorzaam te zijn wanneer zij de overste hebben overgehaald tot wat zij zelf wensen, dwalen jammerlijk. Ignatius van Loyola 

In het gebed willen we God ontmoeten. Hij nodigt ons daartoe zelf uit. Nochtans kan het gebeuren dat we Hem tijdens ons gebed niet zien en horen. Dan zitten we er soms wat beteuterd bij, en weten we niet goed hoe we dat moment van ontmoeting het best kunnen invullen.  Misschien bekruipt ons dan de neiging om het vol te praten, of om mooie gebedsformules uit te spreken. We kunnen ook bekoord worden om het moment van gebed vol te maken door na te denken over rake uitspraken of rijke inzichten die we ergens zijn tegengekomen.  Maar daarmee gaan we aan de ontmoeting zelf voorbij. Misschien nodigt God ons wel uit in Zijn stilte. Wees niet bang voor die stilte, want als we in die stilte verwijlen, zijn we dicht bij Hem. Blijf maar in de stilte, zonder gebedsformules, zonder een vast plan voor de gebedstijd. En laat in Zijn aanwezigheid alles naar boven komen wat je bezighoudt, wat je bezorgd maakt. We mogen het aan Hem toevertrouwen. Alles zo mogen afgeven, brengt tot d...

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (5/10)   Het is van het grootste belang om op te voeden vòòr iets, eerder dan tegen iets. Opvoeding dient niet in de eerste plaats preventief, defensief of reactief te zijn, beschermend tegen alle mogelijke reële of ingebeelde gevaren. Angst en wantrouwen zijn de slechtste raadgevers. Het is veel  levengevender om op  te voeden vanuit positieve idealen. Sleutelwoord is in de opvoeding dient te zijn vertrouwen, en als het even kan, “proactief” vertrouwen : een vertrouwen dat vérder gaat, dat niet moet verdiend worden maar dat zo maar gegeven wordt. Vertrouwen dat risico’s durft nemen. Als er één plaats is waar dit vertrouwen fundamenteel is, is het de relatie ouder-kind. Ook voor pubers en adolescenten (tot ver in de 20), hoe stoer, onverschillig of ongenaakbaar ze zich kunnen voordoen, behoren de ou...

Graag dit citaat uit de autobiografie van Theresia van Lisieux, monument van de geestelijke litteratuur. "In het begin van mijn geestelijk leven, toen ik zo’n dertien, veertien jaar was, vroeg ik me af waar  ik later nog vooruitgang in kon boeken. Ik dacht ik de volmaaktheid onmogelijk nog beter begrijpen kon.  Algauw heb ik ingezien dat hoe verder iemand op deze weg komt, hoe meer hij verwijderd denkt te zijn van het doel. Nu berust ik erin mezelf nog altijd onvolmaakt te zien en vind ik er mijn vreugde in."

In dit podcastgesprek met Jorieke en Thijs praat ik voluit over mijn nieuwe boek "God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus". Ik vertel welke de verrassende oorsprong is van dit boek, hoe je het best met dit boek aan de slag kan gaan, waarom het lichaam zo belangrijk zo belangrijk is bij het bidden, welke de verrassende impact kan zijn van deze retraite, aan welk ritme je het best deze retraite doet, en veel meer. Klik hier om naar de podcast te luisteren  of op onderstaande foto.     Klik hier om dit boek te bestellen

Gisteren, vrijdag 24 oktober 2025, gingen de verzamelde hogere oversten van de jezuïeten wereldwijd op bezoek bij paus Leo, om te horen wat hij hen te zeggen had. Hieronder vind je een uittreksel waarin de paus de zending die hij geeft aan de Sociëteit van Jezus samenvat.  De eerste twee paragrafen verschillen weinig of niet van de zending die vorige pausen gaven. De derde paragraaf vind ik intrigerend. De Kerk heeft jullie nodig aan de grenzen — of die nu geografisch, cultureel, intellectueel of spiritueel zijn. Dat zijn plekken van risico, waar vertrouwde kaarten niet langer volstaan. Daar worden jullie, zoals Ignatius en de jezuïetenmartelaren die hem volgden, geroepen om te onderscheiden, te vernieuwen en te vertrouwen op Christus, “met de gordel van de waarheid om de heupen, de borstplaat van de gerechtigheid op de borst, en de voeten geschoeid met de bereidheid om het evangelie van de vrede te verkondigen” (Ef. 6,14-15). Wanneer de Geest het apostolisch lichaam naar andere oo...

Het is eigen aan Gods goedheid om wat de duivel aanvalt  met de grootste bitterheid, te  verdedigen met de grootste handigheid. Ignatius van Loyola 

Gisteren publiceerde medebroeder Leo De Weerdt deze recensie van mijn nieuwe boek op zijn Facebookaccount. Ik vind ze boeiend en to the point.   Momenteel lees ik “God zelf ontmoeten” – retraite met het leven van Jezus , van mijn medebroeder Nikolaas Sintobin. Een boek dat vernieuwend aanvoelt omdat het de “Geestelijke Oefeningen” van Ignatius van Loyola (1491-1556) niet presenteert als iets ingewikkelds of afstandelijks, maar als een manier van bidden die je stap voor stap kunt ervaren in het gewone leven. Het boek is opgezet als een Ignatiaanse retraite voor thuis (of elders) — een kans in ieder geval om, midden in het gewone leven, te herademen en te luisteren naar wat er vanbinnen leeft.   Aan de hand van tien momenten uit het leven van Jezus helpt de auteur om stap voor stap stil te staan bij thema’s als aandacht, vertrouwen, nabijheid en vrijheid. Elke etappe combineert een kort evangelieverhaal met heldere uitleg, vragen om over na te denken en eenvoudige oefeningen die...

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie.  (4/10)     De relatieve levensbeschouwelijke leegte waarin vele jongeren opgroeien heeft als gevolg dat er een groeiende openheid ontstaat t.a.v. voorstellen van zin en duiding. Het is perfect mogelijk om met jongeren te spreken over godsdienst. Als je 12-jarigen of 18-jarigen in een abdij een monnik laat ontmoeten, dan is er een grote aandacht, en kan er een buitengewoon gesprek ontstaan. Jongeren gaan (zo goed als) nooit naar de mis, maar een “echte” mis dat willen ze wel eens meemaken. De tijd van de ideologische generatiekloof en van het a priori verwerpen van elk levensbeschouwelijk aanbod is voorbij.   Die vernieuwde openheid ontwikkelt zich echter op een bodem van een “voor de hand liggende” zinloosheid, subjectivisme en relativisme. Alles kan waar zijn, en ongeveer alles staat op hetzelfde ...

Als je groot en sterk en machtig bent – of denkt te zijn – dan durft het weleens te gebeuren dat je meent dat je iets meer mag dan anderen. De hele wereld draait immers toch om jouw persoon.  Meestal komt er vroeg of laat de ontnuchterende confrontatie met de werkelijkheid. In onderstaand filmpje wordt dit op humoristische wijze uitgebeeld. Probleem is echter dat deze dynamiek op heel wat plaatsen en wijzen in onze wereld bestaat. De uitkomst is vaak helemaal niet grappig. Klink op deze link of op onderstaande afbeelding.

Onderstaande mijmering van James Martin sj, een Amerikaanse medebroeder, vond ik de moeite waard om voor u te vertalen uit het Engels. God ervaren als je kwetsbaar bent Ziehier een uitspraak die vaak verkeerd wordt geïnterpreteerd: “Vele mensen voelen zich aangetrokken tot God als ze lijden”. Bij ziekte, ruzie in thuis, jobverlies, overlijden van een dierbaar iemand … zeggen mensen nogal eens dat ze zich op een nieuwe manier tot God richten. Atheïsten, agnosten en mensen met een sceptische geest wijten dit graag aan wanhoop. De persoon in kwestie, zo zeggen ze, kan zich tot niemand of niets anders meer richten, en daarom richt die zich maar tot God. Aldus beschouwd is God louter een kruk voor de zwakkeling, een vluchtheuvel voor de bijgelovige of een haalbare kaart voor de onnozele. Maar in het algemeen richten wij ons, als we lijden, niet tot God omdat we plotsklaps irrationeel geworden zijn. Het is eerder God die ons nu kan bereiken omdat onze verdedigingsmechanismen minder...

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (3/10)     Binnen een cultuur van het tijdelijke, het veranderlijke en het onzekere gaan jongeren spontaan teruggrijpen naar de talrijke vormen van genot die vrij beschikbaar zijn. Het mag dan kortstondig zijn, je kan het wel consumeren wanneer je dat zelf wil. Al vervult het niet echt, het maakt de leegte draaglijk … De kickcultuur. Je weet dat het niet veel voorstelt, maar je hebt het ten minste gehad. Vele vormen van “onlust” kunnen zo vrijwel onmiddellijk gekalmeerd worden door “genotsmiddelen” (alcohol, smartphone, internet, snoep en koek, medicatie, drugs …). Wie niet geniet is een sukkelaar. Het is je eigen schuld als je niet geniet. Afwezigheid van genot, je (tijdeli jk) ongelukkig voelen heeft geen plaats, moet vermeden worden. We leven als het ware in een  dictatuur van het genieten. Geniet...

Hieronder kan je mijn homilie lezen voor deze zondag. 29ste zondag door het jaar - jaar c Ex ‪ 17,8-13                    Ps. ‪ 121             2          Tim ‪ 3, 14-17.4,1-2      Lc ‪ 18, 1-8 Het was een voorjaarse zondagmiddag van 1999. Als kersverse diaken zou ik voor het eerst een kindje dopen. Na afloop sprak ik de pastoor die ook een doop had gehad. Hij had afspraak met de familie, aan het einde van de mis. Het was niet zeker dat ze bij de mis zouden kunnen zijn. En inderdaad, toen de mis begon om 11u, was de familie er niet. Maar om 12u waren ze er nog steeds niet. Om 2 uur in de middag had de pastoor er de brui aan gegeven. Net vóór onze doop had hij een telefoontje gekregen van de vader. Die was toch zo verveeld. Neen, ze waren de doop echt niet vergeten. De fami...