De laatste getuigenis van voormalig kardinaal Prevost over paus Franciscus - interview

Dit artikel verscheen op zaterdag 10 mei 2025 op de website van het Vaticaan. Het is de samenvatting van een interview dat hij gaf als kardinaal en medewerker over paus Franciscus. Ik heb het voor u vertaald.

De laatste getuigenis van kardinaal Prevost over paus Franciscus

Geëmotioneerd deelt kardinaal Prevost zijn persoonlijke herinnering aan de paus. Hij vertelt dat hij Jorge Mario Bergoglio leerde kennen toen deze aartsbisschop was van Buenos Aires. Hij schetst enkele trekken van zijn karakter en haalt anekdotes op. “Ik heb hem altijd ervaren als een man die het evangelie op een authentieke en consequente manier wilde leven,” zegt hij. “Toen ik generaal-overste was van de augustijnen, ontmoette ik hem meerdere keren tijdens bezoeken aan mijn medebroeders in Argentinië, toen hij nog kardinaal was. Onze gesprekken waren informeel, maar gingen soms ook over meer institutionele zaken.”

Toen Franciscus op 13 maart 2013 paus werd, vierde hij zijn eerste publieke mis in de Sint-Annakerk in het Vaticaan, toevertrouwd aan de augustijnen. Daar ontmoette Prevost hem opnieuw. “Ik vroeg me af of hij me nog zou herkennen. Maar zodra hij de sacristie binnenkwam en mij zag, herkende hij me meteen en begonnen we te praten.” Die dialoog werd voortgezet. “Toen mijn mandaat als generaal-overste datzelfde jaar afliep, dachten we eraan om de paus uit te nodigen om op 28 augustus voor te gaan in de openingsmis van het generaal kapittel, in de basiliek van Sint-Augustinus in Campo Marzio, Rome.” Tot ieders verrassing stemde Franciscus graag toe. Hij kende die kerk goed, want als kardinaal verbleef hij altijd in de buurt, in het Casa del Clero aan de Via della Scrofa, en ging hij er bidden aan het graf van de heilige Monica.

De zorg van de paus voor het Peruaanse volk

Een jaar later, op 3 november 2014, benoemde paus Franciscus mgr. Prevost tot apostolisch administrator van het bisdom Chiclayo in Peru, en later tot bisschop. Als herder van deze kleine gemeenschap in Lambayeque bleef hij de paus af en toe ontmoeten. “Hij vroeg me altijd: Hoe gaat het? Hoe gaat het met hen?” zegt de kardinaal. “Hij heeft zoveel gegeven aan de Kerk. Zijn gebaren van nabijheid spraken boekdelen.”

Prevost herinnert zich ook het bezoek van Franciscus aan Peru in 2018, en vertelt over een 99-jarige blinde vrouw uit zijn bisdom die naar Trujillo kwam omdat ze de paus wilde ontmoeten. “Hij stapte uit de wagen, ging naar haar toe en groette haar. Dat soort voorbeelden heeft hij ons zó vaak gegeven. In zijn mooie menselijkheid wilde hij het evangelie leven én doorgeven.” Prevost noemt ook de vreugde van Bergoglio, zoals die ook blijkt uit de apostolische exhortatie Evangelii Gaudium, “over het verkondigen van het evangelie in de wereld van vandaag”: leven in de vreugde van het evangelie, van het geloof, in het herkennen van Jezus Christus.

Tot het einde toe nabij

Prevost verwijst ook naar het eerste apostolische bezoek van paus Franciscus: aan Lampedusa. Zijn nabijheid met migranten bleef tot op het einde, zelfs nog in februari, toen hij een brief schreef aan de Amerikaanse bisschoppen over het belang van nabijheid met wie lijdt, op een moment dat massale uitzettingen van migranten en vluchtelingen op de agenda stonden.

Tot slot herinnert de kardinaal zich het bezoek van Franciscus aan de gevangenis van Regina Coeli op Witte Donderdag, kort voor zijn dood. “Dat zegt veel: zijn wil om, ondanks gezondheidsproblemen, toch te gaan en daar, zoals elk jaar, met de gevangenen deze belangrijke dag te vieren. Dat gebaar toont de liefde en nabijheid die Jezus ons heeft nagelaten.”

Een wekelijkse afspraak

Als prefect van het dicasterie voor de bisschoppen had Prevost twee jaar lang een vaste afspraak met de paus, elke zaterdagochtend. “Tot het einde toe wilde hij alles geven aan zijn dienstwerk in de Kerk,” aldus de kardinaal. “Aanvankelijk was het om 8 uur, maar soms kwam ik al om 7u30 en dan zat hij daar al. Dus kwam ik steeds vroeger, en hij soms ook.”

Ze bespraken belangrijke dossiers, maar de paus voegde vaak iets persoonlijks toe: “Aan het einde zei hij vaak: ‘Verlies je gevoel voor humor niet, je moet blijven glimlachen.’” Prevost herinnert zich ook hoe Franciscus vaak de gebedstekst van de heilige Thomas More aanhaalde, als aansporing om met vertrouwen in Gods genade grote verantwoordelijkheden op te nemen.

“Franciscus heeft zich nooit gespaard om de Kerk te dienen,” besluit Prevost. “En hij was altijd goed geïnformeerd over alles wat speelde.”