Ander

Gisteren, in het vliegtuig naar Warschau, zat ik naast een Indiër. Hij bestempelde zichzelf als een agnost met hindoe-achtergrond. Dit belette hem niet om gedurende de hele vlucht geanimeerd te vertellen over zijn visie op godsdienst en over de uitdagingen waarvoor India staat. De man was even kritisch als authentiek. Zowel naar zijn eigen traditie als naar het Christendom en de Islam.

De grote bijdrage van het Christendom tot de Indische samenleving vond hij de daadwerkelijke inzet van christenen voor de armen en rechtelozen. Jezus vond hij de mooiste mens die er ooit geleefd had en voor Moeder Theresa had hij een grenzenloze bewondering. Van de moslims waardeerde hij dan weer hun zin voor onderlinge verbondenheid en broederlijkheid en hun bijdrage tot de culturele bloei van India. Hij had ook bikkelharde kritiek op de Kerk en wat hij haar “proselitisme” noemde, alsook op het Westerse superioriteitsgevoel tav de rest van de wereld.

Zelf kwam ik in het gesprek nauwelijks aan de bak en dat was misschien niet slecht ook. Mijn inbreng beperkte zich vnl tot het stellen van vragen. Uiterst boeiend om zo’n kritische intellectueel uit een andere traditie te bevragen over je eigen traditie en over de zijne. De ontmoeting met de ander is een plaats bij uitstek om mee inzicht te verwerven in je eigen identiteit.

In Gdansk stond Pawel, een jonge medebroeder, mij op te wachten in de luchthaven om mij naar een groot SJ-huis in Gdynia te brengen. Straks begint hier de tweejaarlijkse bijeenkomst de van Europese SJ-“roepingenpromotoren”.

In dit huis wonen onder meer 25 novicen: jonge mannen die hun 2-jarige proeftijd lopen in de SJ: het zijn de kandidaten voor de SJ van de Noord-Poolse provincie en voor Rusland en Oekraïne. Ook heel wat andere jonge jezuïeten leven en werken hier, verbonden aan het nabije college, de parochie, het retraitehuis of het ignatiaanse vormingscentrum voor bedrijfsleiders.

Reacties

Anoniem zei…
Uit je blog kan ik opmaken dat jij vaak onderweg bent en te gast bent bij veel mensen in het binnenland maar ook in diverse landen. Je deinst niet terug om afstanden te overbruggen. Ik heb zo'n vermoeden dat je graag reist en je deelt het het verrijkend karakter ervan voor jezelf met de lezer. Wat drijft je naar die contacten-op-lange-afstand terwijl er zoveel gewone mensen heel dicht bij jou leven?
Idd, ik ben regelmatig op stap. Zeker voor de buitenlandse reizen is het bijna altijd wegens mijn werk als jezuïet. Globalisatie is ook een gegeven in de Kerk en in de Sociëteit.

Ik doe het ook best graag. Als je in zo'n klein landje als Vlaanderen/België leeft is het letterlijk en figuurlijk verrijkend om andere mensen en gewoontes te leren kennen. Dit geldt, althans wat mij betreft, ook in het bijzonder voor het leven van en in de Kerk.


Anderzijds til ik ook weer niet zo zwaar aan die reizen; ook niet mochten ze wegvallen. Zoals je terecht schrijft, ook om de hoek leven en werken boeiende mensen die steeds weer anders zijn en met en voor wie van alles kan gedaan worden.
v. zei…
Knap dat je in dit samen reizen en in dit boeiend gesprek verrijkend aan wal komt. Ik wens je medereiziger toe dat hij jou leerde kennen doorheen de (kritische) vragen die je hem stelde en daardoor ook dichter bij zichzelf komt.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)