Reformanda
Zijn we over het hoogtepunt - of moet ik zeggen dieptepunt - heen? We hebben het in alle geval ongeveer allemaal gehad. Ook in België. Net zoals u voel ik pijn, afschuw, verdriet, verontwaardiging, schaamte … nalv de tsunami die door de Wereldkerk gaat. Seksueel misbruik van kinderen is van het ergste dat er bestaat. Dit kan niet. A fortiori niet in een structuur die zich beroept op Jezus Christus. En toch is het ook gebeurd door kerkmensen. Erger nog, het is gebagatelliseerd geworden en in de doofpot gestopt. Er is, terecht, woede en bitterheid om het geschonden vertrouwen.
Op 15 april laatstleden zei de paus in een homilie: “Nu wij aangevallen worden door de wereld die ons wijst op onze zonden, zien we dat het een genade is om boete te kunnen doen.”
“Ecclesia semper reformanda.” “De Kerk moet steeds weer hervormd worden.” Deze wijsheid is zo oud als de Kerk zelf. Het kindermisbruik binnen de Kerk is een uiting van de mogelijke decadentie die steeds om het hoekje loert. De wijze waarop de Kerk het nu, zij het na veel weerstand en aarzelen, aanpakt is dan weer een teken van gezondheid dat hoopvol stemt; ook en in het bijzonder voor de wijze waarop omgegaan wordt met slachtoffers van misbruik. Binnen de Kerk en daarbuiten.
NB 1: Bovenstaand triptiek over het laatste oordeel hangt in Gdansk (Polen). Het rechterluik stelt de verdoemden voor die in de hel terechtkomen. 3 van hen dragen de tonsuur … Zoals u kan zien is het niet geschilderd anno 2010. Het is van de hand van Memling en dateert dus uit de 15de eeuw.
NB 2: In zijn homilie noemde Benedictus boetedoening een genade. Jezus zei zelf dat Hij niet gekomen was voor rechtvaardigen, maar wel voor zondaars opdat ze zich zouden bekeren. Het is goed dat aartsbisschop Léonard dit de voorbije dagen nog eens uitdrukkelijk uitsprak nalv de voormalige bisschop van Brugge: “Wat mgr. Roger Vangheluwe betreft, net als elk ander mens heeft ook hij als persoon recht om tot inkeer te komen, vertrouwend op Gods barmhartigheid.”
Reacties