Gelukkig zijn (2)
De echte vreugde
Broeder Leonardus heeft verteld dat de zalige Franciscus bij Maria ter Engelen eens broeder Leo riep en zei: Broeder Leo, schrijf op.
Deze antwoordde: Ik sta klaar.
Schrijf op, zei hij, wat de echte vreugde is. Er komt een bode die vertelt dat alle professoren uit Parijs tot de orde zijn toegetreden.
Schrijf op: dat is de echte vreugde niet.
Ook alle prelaten van over de Alpen, aartsbisschoppen en bisschoppen; ook de koning van Frankrijk en de koning van Engeland.
Schrijf op: dat is de echte vreugde niet.
Ook vertelt hij dat mijn broeders naar de ongelovigen zijn gegaan en hen allen tot het geloof bekeerd hebben en ook dat ik zo'n grote genade van God heb gekregen dat ik zieken genees en veel wonderen doe.
Ik zeg je dat in dit alles de echte vreugde niet is
Wat is de echte vreugde dan wel ?
Ik kom terug uit Perugia en midden in de nacht kom ik hier aan. Het is winter en zo modderig en koud, dat de ijspegels onder aan mijn habijt hangen. De hele tijd slaan ze tegen mijn benen en het bloed komt uit de wonden. En door en door koud en vol modder en ijs kom ik aan de poort. En nadat ik een hele tijd heb staan kloppen en roepen, komt er een broeder die vraagt: wie is daar ? Ik antwoord: broeder Franciscus. En hij zegt: ga weg ! Dit is geen tijd om aan te komen ! Je komt er niet in. En als ik blijf aanhouden, en hij antwoordt dan: ga weg, je bent maar een eenvoudig en ongeletterd man. Je komt er bij ons beslist niet in. Wij zijn al zo talrijk en van zo’n niveau dat wij jou niet nodig hebben. En ik blijf aan de poort staan en zeg: ter liefde Gods, wilt u mij deze nacht opnemen ? En hij antwoordt dan: dat doe ik niet. Ga naar het huis van de Kruisdragers en vraag het dààr maar. En als ik mijn geduld bewaar en me niet opwind, ik zeg je dat daarin de echte vreugde is en de echte deugd en het heil van de ziel.
Delen
Reacties
Er zit wel wat 'ruis' op de boodschap zoals zo vaak met vergelijkingen of toepassingen,omdat ze nooit helemaal opgaan, zoals het verhaal van de vrouw op de receptie. Die ruis (als vb. haar ongevoeligheid ten opzichte van haar man die haar daar maar moet aanhoren) kan je er wel uitfilteren.
De woorden raakten me omdat ze resonantie kregen heel diep in dat diepste, eigen plekje van de ziel waar God mij, en elke mens, ten diepste liefheeft en dat onaantastbaar is voor alle 'reilen en zeilen van het menselijke en wereldse rond ons'.
Die onderlaag van diep geluk vecht net niet met lijden of ziekte of eenzaamheid maar kan het, eens ontvangen, doorademen en optillen.
Mensen die deze goudader kunnen aanboren, zijn een zegen voor hun medemens.