Het kussen van een vergeten wang
Als ik mij niet tot en met inwerk in een
bepaalde situatie, zal ik nooit snappen hoe ik de mensen die daarin leven moet
beminnen. Als het erop aankomt mensen op een gepaste manier lief te hebben
blijf ik op een baby- en adolescenteniveau steken. Maar hier volgen dan toch
enkele dingetjes die ik geleerd heb als ik het aandurfde werk te maken van
enkele kleinigheden die met liefhebben te maken hebben.
- Liefde blijft luisteren, opnieuw en opnieuw en opnieuw, naar telkens hetzelfde verhaal, als ouderdom of ziekte het korte termijn geheugen van iemand heeft aangetast.
- Liefde kijkt niet naar het huis dat een poetsbeurt kan gebruiken. Wel naar de persoon die alleen maar nood heeft aan een gesprek.
- Liefde luistert meer dan dat ze spreekt.
- Liefde heeft meer aanwezigheid te bieden dan adviezen.
- Liefde kan, als het nodig is, hard én uitbundig zijn.
- Liefde moet alleen maar blijven zitten, en soms wenen.
- Liefde onderschat nooit de waarde van een feestelijke verrassing, zoals een uitstapje of zelfgebakken chocoladecakejes.
- Liefde houdt de verlamde hand vast, omhelst het verziekte lichaam, kust de vergeten wang.
We kunnen liefde echt ingewikkeld maken door aan de kant te blijven staan en theorieën te brouwen over wat liefde betekent en wat ze bewerkstelligt. Ja, het is wel zo dat liefde van ons soms meer kan eisen dan we denken aan te kunnen. Maar meestal houden we van één gesprekje per keer, en van stap voor stap. Als we dit beet hebben, dan is het heel wat gemakkelijker te stoppen met veel na te denken en gewoonweg te starten met liefhebben.
Vinita Hampton Wright
Reacties