De vasten: ramadan van de christenen?

Vandaag begint voor de christenen de 40-dagentijd, vaak de “vasten” genoemd. Deze liturgische periode wint snel opnieuw aan belang bij de christenen. Ook in de media. De zichtbare aanwezigheid van de islam in onze landen, en dus ook van de ramadan, is hier zeker niet vreemd aan.

Vaak worden vasten en ramadan als min of meer identiek voorgesteld. Toch zijn hun inhoud en betekenis erg verschillend.

Ze hebben punten gemeen: het is een periode van vasten, gebed, solidariteit en, ten gronde, van bekering en terugkeer tot God.

Toch is hun betekenis én inhoud anders. De veertigdagentijd is een voorbereiding van het Paasfeest en herdenking van de 40 jaar die de Hebreeën in de woestijn hebben doorgebracht en de veertig dagen van Jezus in de woestijn. De ramadan is noch de voorbereiding van een feest, noch de herdenking van een gebeurtenis. De ramadan is in de eerste plaats een maand van vasten.

Komt daarbij dat de inhoud en vorm van het vasten heel verschillend is. Voor de christenen is het vasten in de strikte zin van het woord enkel maar een hulpmiddel. Je bepaalt zelf welke vorm dit aanneemt. Wat voor de een vasten is is dat niet noodzakelijk voor de ander. Je kan ervoor kiezen om strikt te vasten, maar dat hoeft niet. Het is afhankelijk van wat jou persoonlijk helpt om te groeien. Het vasten is dan ook maar één van de drie pijlers van de 40-dagentijd. De twee andere zijn inwendige bekering en solidariteit. Deze tijd heet dan ook  officieel niet "vasten", wel 40-dagentijd.

De moslims vasten op een heel strikte wijze. Voor hen is het een van de belangrijkste manieren om hun toebehoren tot de moslimgemeenschap en hun trouw aan de wet van God vorm te geven.

Nikolaas Sintobin sj