Geloofsopvoeding van tieners in het gezin: een bijzonder ervaringsbericht van Katrien



Onderstaand ervaringsbericht komt uit de pen van Katrien, moeder van een kroostrijk gezin. In het gezin gebruiken ze mijn boekje "Wat deed God voor Hij de wereld schiep? En 51 andere vragen over het christelijke geloof" als vertrekpunt voor boeiende geloofsgesprekken. Katrien beschrijft hoe ze dat concreet doen en welke bijzondere leerpunten zij alvast opsteekt.

Zo fijn om met dit boekje in gezinsverband ‘geloof’ een plaats te geven in de huiskamer! Dit zijn onze spelregels: ieder kind kiest om de beurt een vraag uit en leest het antwoord eerst alleen, in stilte, ter voorbereiding. Als we samenkomen voor het gebed vertelt hij of zij waarom hij deze vraag gekozen heeft en leest het antwoord op de vraag hardop voor. De anderen luisteren in stilte. Nadien mag ieder zeggen wat hem of haar verwonderde, ergerde, ontroerde, verraste of interesseerde. De bezinnende vraagjes op het einde van elk deeltje kunnen daarbij helpen. 
Het is boeiend om in de keuze van de vragen iets van de persoonlijke zoektocht van het kind te herkennen. Onze twaalfjarige zoon bv. pikt er eerder die vragen uit die uitleg geven over wat met de structuur van het christendom te maken heeft. Hij wil weten waarom er een paus is, of waarom het christendom nog niet begint wanneer Christus geboren wordt. Terwijl een 16-jarige dochter graag nadenkt over wat geloof met je doet en hoe het zich verhoudt tot het rationele denken.
Het mooie is dat welke vraag je ook kiest, de bezinnende vraagjes op het einde van elk deeltje de lezer telkens een duwtje geven in de richting van een persoonlijk antwoord, iets dat ligt te sluimeren in je diepere zelf en wachtte om aangeklikt te worden. En dan komen er verrassende sprankels bovendrijven ex abundantia cordis…
Katrien


Reacties

Van 2 personen weet ik de positieve ervaring die zij hebben: ik was terughoudend om het te geven, maar vind het zelf fijn.
Echt goed om op terug te grijpen. Veel dank.
Truus van Dam zei…
Wij hebbeb 4 kleinkinderen en die komen alleen bij gelegenheid nog in de kerk, Doop, Communie, Vormsel ,begrafenissen ,em met de kerst en Pasen. ze zijn 19,16 en een tweeling van 15.Nu moet ik zeggen dat onze kerk niet uitnodigend is voor jongelui.En de tijd zal het leren ,je komt toch wel een keer jezelf tegen.En ouders en opa's en oma's hebben ook geen invloed .Degene die dit wel had leeft jammer genoeg niet meer.Fijn dat Katrien dit kan doen met haar kinderen.
Anoniem zei…
Thuis wordt er niet veel over geloof gesproken. Ik heb het boek heel gewoon op het salontafeltje gelegd. Af en toe pakt één van de kinderen het op en lezen ze een vraag en de bijhorende tekst. Het is fijn om dan van uit de achtergrond te horen hoe zich een gesprek ontvouwt in onze living.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)