Hoe een capucino het verschil kan maken als je van de ene dag op de andere invalide wordt: het getuigenis van Jurjen



Jurjen is een jonge huisvader en ondernemer. Van de ene dag op de andere kreeg hij een ernstig hersenletsel en werd hij invalide. Met zijn instemming, en wat ingekort, publiceer ik hieronder een indrukwekkend getuigenis van Jurjen  over wat hem nu helpt om opnieuw de zin van zijn leven te ontdekken.

Meer blogjes van Jurjen kan je vinden op zijn weblog.

Met gebalde vuisten naar de hemel
Als je zoiets meemaakt als ik, waarbij je van het ene op het andere moment invalide bent voor de rest van je leven dan is het heel verleidelijk om met gebalde vuisten naar de hemel te schreeuwen… Waarom God?! Waarom moest dit mij overkomen? En ik heb dat ook zeker gedaan… En nog steeds doe ik dat af en toe. Maar ik merk dat ik geen antwoord ga krijgen op deze vraag. … En ik bedacht mij pas bovendien met een schok van zou het antwoord op deze vraag mij eigenlijk helpen? Ik denk het niet. …. Ik merk sowieso dat de waarom vraag mij alleen maar verder van God, van anderen en uiteindelijk zelfs van mijzelf afdrijft. Omdat je er compleet in vastloopt. … Maar goed, ik merk dus dat ik voorbij die waarom vraag moet kijken… En dus probeer ik mijn aandacht te richten op de vraag ‘wat nu?’

Logische (?) ontdekking
Het lijden, het is er. De vraag is nu wat is mijn reactie daarop? Ik kan heel makkelijk in mijn boosheid en mijn ellende gaan zwelgen. Maar daar help ik niemand mee. … Dus ik moet ergens voorbij de waaromvraag zien te kijken en mijzelf de vraag stellen: het is er. Het lijden, de pijn. Wat nu? … En dat opent in ieder geval mijn geest voor een nieuwe morgen. Want de morgen zoals ik hem had voorgesteld ligt compleet aan diggelen voor me. … En een van de disciplines die mij momenteel helpt om hiermee te dealen is ‘dankbaarheid’. … En hoe logisch het ook klinkt, het verlegt je aandacht op dat wat er wel is. Onze hersenen zijn op een rare manier bedraad om altijd op het negatieve te focussen. Het kost energie om je aandacht te richten op dat wat wel goed gaat. … Maar het kan wel! We kunnen onder elke omstandigheid dankbaar zijn. En dat vormt je leven.

Dankbaarheid-app
Als een geestelijke oefening probeer ik nu dus regelmatig in mijn notities app op mijn telefoon iets op te schrijven over waar ik dankbaar voor ben. Het kan soms een grapje zijn met mijn driejarige dochter Lidewij waar ik dankbaar voor ben. Of voor die heerlijke cappuccino waar ik de dag steevast mee begin. Of voor de zon op mijn gezicht tijdens een wandeling buiten. Er zijn altijd dingen om dankbaar voor te zijn. En door je aandacht daarop te richten wordt je ook een steeds dankbaarder mens.Ook al denk je soms misschien dat er niets is om dankbaar voor te zijn. Juist dan is het de kunst om je aandacht toch te focussen op dat wat er zich vaak vlak voor je neus afspeelt.

Dankbaarheid leren
En dat wil ik leren. Dankbaarheid. Als een geestelijke oefening. Mijn aandacht steevast blijven richten op dat wat er wel is. Mijn geestelijke begeleider blijft mij ook keer op keer herinneren aan het levensgebed. Een Ignatiaanse gewoonte (Ignatius van Loyola scheen het elk uur van de dag te doen). Een moment om jezelf af te vragen: Waar wil ik God voor danken? Waar moet ik sorry voor zeggen? En alstublieft, wat voor voornemens wil ik hieraan koppelen en teruggeven aan God.


Reacties

Truus van Dam zei…
Ik vind heel knap dat deze mijnheer zo denkt. Maar ik zou ook net als hij God waarom ik vragen. Werken doe ik al lang niet meer , maar in het verpleeghuis konden de mensen ook hun vreugde , samen eten maken, luisteren naar muziek en uitgaan naar het tuincentrum en koffiedrinken , de kleine dingen maken je dag beter, deze mensen zijn dementerend is wel iets anders. Heel veel respect voor deze mijnheer.
Anoniem zei…
Inderdaad, dankbaarheid beleven us een diepgaand proces, de liefde voor kan zegenvieren.
Het mooiste vind ik als mensen eruit halen war er inzit; voorbij gaan aan wat niet kan en er niet voor wegkruipen. Ik dank God elke dag voor wat ik kan, ga met Hem de zee in - kost soms veel moeite. Ja danken, sorry en gebed: dank H.Ignatius. Daarna weg boodschappen in mijn rolstoel, een sport geval, de helft is eraf..De mensen kijken niet eens meer. Winkel in en uit.
Dank voor het artikel, het komt je niet aanwaaien maar met de hulp van Maria en God die overal bij mij is en Zijn arm om me heen slaat (Paus Franciscus).

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj