Waarom het moeilijk is op je eentje trots te zijn (4/8)



Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Trots die dankbaar maakt”. Hier vind je uittreksels (4/8)

De ervaring leert dat het vaak andere mensen zijn die je wijzen op redenen om trots te zijn: ouders, docenten, partner, vrienden, vriendinnen en tal van andere mensen. Wij mensen hebben nu eenmaal die vreemde eigenschap dat we ons kunnen blindstaren op wat we niet hebben of zijn. Datgene waar we wel goed in zijn zien we, om allerhande redenen, nogal eens over het hoofd. Een eenvoudig, oprecht woord of gebaar van een medemens kan daarom een welkome hulp zijn op het pad van zelf-ont-dekking. 

Meestal zijn het de mensen die van je houden en het je gunnen om te groeien in zelfwaarde en zelfvertrouwen die je graag dat duwtje in de rug geven. Maar ook degenen die niet zo dichtbij je staan en zelfs compleet vreemden kunnen dat doen. 

Iedereen die zelf lekker in zijn vel zit en zich niet bedreigd voelt door de rijkdom van de ander kan je op die manier helpen je trots te ontwikkelen.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Anoniem zei…
Jong geleerd is oud gedaan een vriendelijk woord, een glimlach wil niet zeggen dat ik me daardoor trots ga voelen. Kleine taakje geven aan kinderen en hun complimenteren laat een kind groeien. Het gaat niet allereerst om het resultaat maar zo zit het onderwijs wel in elkaar.
De nonnen vroeger op school waren niet zo complimenteus en trots mocht je helemaal niet zijn.Steeds je breiwerkje uit moeten halen terwijl ik dacht dat ik kon breien. Het is een simpel voorbeeld, kinderen worden makkelijk onderuitgehaald zonder dat je er weet van hebt.
Iets graag doen en perfectie kan je verlammen of uitdagen. De depressiviteit onder jongeren staat denk ik hier mee in relatie. Het voldoen aan kan dodelijk zijn. God is liefde, daar wordt heden ten dagen meer aandacht aan gegeven , dat is een drijfkracht of het nekt mensen. Een juist zelfbeeld ontwikkelen is dus van belang en inderdaad opvoeders en mensen die open staan voor een ander kunnen daar aan meewerken.
Ingrid Hoet zei…
Inderdaad we kunnen een ander pas laten groeien als we dat zelf deden.
Een compliment krijgen is steeds deugddoend en in sommige levensfase noodzakelijk.
Ik vraag mij af of trots zijn zonder de bevestiging van een ander,zonder door anderen gezien te zijn wel trots mag worden genoemd.
Is het niet eerder een diep aanvoelen te handelen vanuit de grote liefdesbron die God is.....
e.harland-hazebroek zei…
Hoe kun je echt trots zijn, op wat? Als iets lukt is het talent of het resultaat van ervaring door problemen heen. Kracht om door te zetten komt echt door het weten dat God er is, dichtbij soms voelbaar.
Carla zei…
Ik kan me wel vinden in dat diepe aanvoelen, de innerlijke glans. De verbinding van je bestaan met God is een mooi gegeven.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj