Cruciaal
« God in alles zien en ontdekken ». Hieronder kan u lezen wat dit kan betekenen voor een student, trouwe lezer van dit blog.
Ik ga mijn vierde week stage in, dus het begint al beter en beter te vlotten. Maar over de stage zelf wil ik het nu even niet hebben, wel over een man die ik tijdens de middag altijd zie, A. Hartverwarmende gesprekken zijn het, eerlijk waar. A. is 88 en diep, diep gelovig.
Het begon vorige week, toen we na een oppervlakkig praatje belandden bij God en geloof. "Mag ik eens vragen - het is misschien te persoonlijk, maar, bent u gelovig?", vroeg hij me. Hij was zichtbaar verheugd na het positieve antwoord.
Telkens hij me ziet, spreekt hij me aan met "ha, mijne vriend!". Super vind ik dat. Tijdens een gesprek kreeg hij ook de tranen in zijn ogen toen hij me zei dat het deugd deed om eens met iemand te kunnen praten, eens te meer over geloof. Ik ben blij dat ik dat voor hem kan betekenen. Dat zei ik hem ook.
Zijn hele doen is doordrenkt door zijn innige vertrouwen in God. De woordenschat die hij daarvoor gebruikt is weliswaar voor mijn moderne oren verouderd, maar in het diepste spreken wij over hetzelfde. Toen we vorige week woensdag afscheid namen, zei hij: "tot morgen, als het God belieft!". Ik zei gewoon "tot morgen", maar de dag daarop bleef ik ziek thuis, met een buikgriep. Een lesje in nederigheid, zou je dat kunnen noemen.
Na vier weken stage, kan ik mezelf stilaan ook afvragen op welke manier ik in het leven wil staan. Dit werk is immers het werk dat ik later ook zal doen. Het draait dus om de vraag: "waaruit put ik mijn energie, waaraan heb ik nood?"…
Met B. ben ik nog eens iets gaan drinken (na de Mis op zondag) en heb ik weer een heel goed gesprek gehad. Vanmorgen heb ik nog eens gemediteerd met een tekst uit de bijbel. Was dat lang geleden! Ook weer zeer deugddoend.
Het ligt meer in die richting dan elders. Dit werk zal ik enkel kunnen doen vanuit een diepe verankering in het geloof. Nog veel meer dan nu misschien al is. Ik heb het gevoel dat dit werk voor mij geen enkel nut heeft als ik het sec uitvoer: God in dit alles zien en ontdekken is cruciaal in mijn leven.
Ik ga mijn vierde week stage in, dus het begint al beter en beter te vlotten. Maar over de stage zelf wil ik het nu even niet hebben, wel over een man die ik tijdens de middag altijd zie, A. Hartverwarmende gesprekken zijn het, eerlijk waar. A. is 88 en diep, diep gelovig.
Het begon vorige week, toen we na een oppervlakkig praatje belandden bij God en geloof. "Mag ik eens vragen - het is misschien te persoonlijk, maar, bent u gelovig?", vroeg hij me. Hij was zichtbaar verheugd na het positieve antwoord.
Telkens hij me ziet, spreekt hij me aan met "ha, mijne vriend!". Super vind ik dat. Tijdens een gesprek kreeg hij ook de tranen in zijn ogen toen hij me zei dat het deugd deed om eens met iemand te kunnen praten, eens te meer over geloof. Ik ben blij dat ik dat voor hem kan betekenen. Dat zei ik hem ook.
Zijn hele doen is doordrenkt door zijn innige vertrouwen in God. De woordenschat die hij daarvoor gebruikt is weliswaar voor mijn moderne oren verouderd, maar in het diepste spreken wij over hetzelfde. Toen we vorige week woensdag afscheid namen, zei hij: "tot morgen, als het God belieft!". Ik zei gewoon "tot morgen", maar de dag daarop bleef ik ziek thuis, met een buikgriep. Een lesje in nederigheid, zou je dat kunnen noemen.
Na vier weken stage, kan ik mezelf stilaan ook afvragen op welke manier ik in het leven wil staan. Dit werk is immers het werk dat ik later ook zal doen. Het draait dus om de vraag: "waaruit put ik mijn energie, waaraan heb ik nood?"…
Met B. ben ik nog eens iets gaan drinken (na de Mis op zondag) en heb ik weer een heel goed gesprek gehad. Vanmorgen heb ik nog eens gemediteerd met een tekst uit de bijbel. Was dat lang geleden! Ook weer zeer deugddoend.
Het ligt meer in die richting dan elders. Dit werk zal ik enkel kunnen doen vanuit een diepe verankering in het geloof. Nog veel meer dan nu misschien al is. Ik heb het gevoel dat dit werk voor mij geen enkel nut heeft als ik het sec uitvoer: God in dit alles zien en ontdekken is cruciaal in mijn leven.
Reacties