Chuut chuut
De metrostellen zijn bijna leeg. Nauwelijks wagens in de straten. De wandelaars in het nabije park spreken alle talen behalve Frans. Dat is Parijs in de maand augustus, vakantiemaand.
Net goed voor de Sociëteit van Maria, een internationale ignatiaanse congregatie om hier, in het moederhuis, in alle rust en stilte haar algemeen kapitel te houden en een nieuwe algemene overste te verkiezen. Gisterenavond ben ik begonnen met een sessie/retraite over onderscheiding van de geesten, ter voorbereiding van de verkiezing. Er zijn 62 kapitulanten, uit een 20-tal landen, verspreid over 4 continenten. Nu reeds valt me op hoe sterk, jong en dyanmisch de delegaties uit Afrika en het Verre Oosten zijn.
Deze congregatie werd gesticht tijdens de Franse revolutie toen het religieuze leven in Frankrijk verboden was. Dat is de reden waarom deze zusters nooit een uniform hebben gedragen. Meer nog, tot voor kort was het de regel dat zo goed als niemand mocht weten dat zij religieuzen waren. Ook niet hun nabije familie. Tot op vandaag leven de meesten onder hen alleen. Het feit dat ze wereldwijd met zo’n 2000 zijn, bewijst dat dit beantwoordt aan een nood.
In Vlaanderen worden deze dames wel eens met een warme glimlach de « chuut chuut zusters » genoemd. Mijn grootmoeder zei dat God van elke soort zijn getal moest hebben. Dat geldt ook in de religieuze wereld. Maar goed ook !
Reacties