Inpakken en uitpakken

Deze dagen ben ik aan het verhuizen. Onverwacht. Mijn provinciale overste zendt mij richting Leuven. Ik heb het even nageteld. Het is de elfde maal op 22 jaar religieus leven.

 Het is heel wat rompslomp. Dozen inpakken en weer uitpakken, triëren, spullen wegkieperen, poetsen. Niet meteen iets wat ik leuk vind. Het zal aanpassen zijn aan een nieuw huis en een nieuwe gemeenschap: andere medebroeders, andere gewoontes …  Het is ook loslaten: mijn oude gemeenschap en huis, een stad en haar bewoners …

Ik merk dat het me eerder dynamiseert dan dat het me met lood in de schoenen achterlaat. Loslaten en opnieuw aanpassen kunnen bron zijn van meer vrijheid en beschikbaarheid. Zo zijn ze alvast bedoeld in het jezuïetenleven.

Voor Ignatius was het pelgrimeren een ideaal. De eerste jezuïeten verbleven vaak niet  langer dan enkele weken of maanden op dezelfde plaats.

Neen, ik mag echt niet klagen. Ik ben er eigenlijk best wel dankbaar om.

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe een capucino het verschil kan maken als je van de ene dag op de andere invalide wordt: het getuigenis van Jurjen

Afbeelding
Jurjen is een jonge huisvader en ondernemer. Van de ene dag op de andere kreeg hij een ernstig hersenletsel en werd hij invalide. Met zijn instemming, en wat ingekort, publiceer ik hieronder een indrukwekkend getuigenis van Jurjen  over wat hem nu helpt om opnieuw de zin van zijn leven te ontdekken.

Meer blogjes van Jurjen kan je vinden op zijn weblog.


Met gebalde vuisten naar de hemel Als je zoiets meemaakt als ik, waarbij je van het ene op het andere moment invalide bent voor de rest van je leven dan is het heel verleidelijk om met gebalde vuisten naar de hemel te schreeuwen… Waarom God?! Waarom moest dit mij overkomen? En ik heb dat ook zeker gedaan… En nog steeds doe ik dat af en toe. Maar ik merk dat ik geen antwoord ga krijgen op deze vraag. … En ik bedacht mij pas bovendien met een schok van zou het antwoord op deze vraag mij eigenlijk helpen? Ik denk het niet. …. Ik merk sowieso dat de waarom vraag mij alleen maar verder van God, van anderen en uiteindelijk zelfs van mijzelf afd…
Meer lezen

Bestaat atheïsme echt? Het antwoord van Lode Van Hecke, abt van Orval

Afbeelding
Lang geleden studeerde ik samen met Lode in Leuven. We gingen bijna elke dag samen koffie drinken. Lode Van Hecke was toen reeds monnik in Orval. Hij is nu abt van de trappisten van Orval. 

Lode is al meer dan 40 jaar monnik. Hij weet intussen waar het over gaat en heeft de beide voetjes op de grond. Dit blijkt uit het schitterend citaat hieronder.

Abt Lode: Ik voel een heel grote verbondenheid met de mensen die vandaag op onze planeet leven en die God zoeken, zelfs in andere godsdiensten. Daar voel ik me heel sterk mee verbonden. En ook met de mensen die hier geweest zijn.

Journaliste: Ook met de mensen die God niet zoeken?

Abt Lode: Ja. Men zoekt altijd iets. Wat is God zoeken of God niet zoeken? Het is niet altijd zo duidelijk. En als men God weigert, welke God weigert men eigenlijk? Waarom weigeren mensen God? Men is nooit absoluut gelovig en ook nooit absoluut ongelovig. Je kan dat wel beweren, maar nee, dat bestaat niet.

Meer lezen

Begeleiding genieten: een dubbelgeschenk (1/4)

Afbeelding
Vera ontdekte enkele jaren geleden de ignatiaanse spiritualiteit en de ermee gepaard gaande geestelijke begeleiding. In onderstaande reeks reflecteert ze over wat dit voor haar betekent.
Op een dag sprak een vriendin me over Ignatius en stelde ze me de vraag of de Geestelijke Oefeningen iets voor mij zouden kunnen betekenen.  Dankbaar ben ik voor de tip die ik kreeg en dankbaar voor de bereidheid van een pater jezuïet die met mij dat ongekende avontuur van de Geestelijke Oefeningen ging. En tot op vandaag mag ik genieten van geestelijke begeleiding.  Ik geniet ervan omdat ik besef welke uitzonderlijke kans ik heb gekregen en krijg. 
Dankzij die begeleiding  kreeg ik een dubbelgeschenk nl.  ik ervaar mezelf als uniek-in-relatie. Concreet betekent dat voor mij : ik ben niet gedetermineerd door mijn verleden. Integendeel, God heeft van in den beginne erin voorzien dat ik een identiteit ben die ik ten volle mag leven. En daarnaast mag ik ervaren dat ik niet alles op eigen kracht hoef te doe…
Meer lezen

Het sterfbed als leessleutel voor de ontmoeting met Jezus - homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Hier vind je mijn homilie voor deze zondag.

33steZONDAG DOOR HET JAAR C
Mal 3, 19-20aPs 98 (97)2 Tess 3, 7-12Lc 21, 5-19
Het sterfbed van onze dierbaren is vaak confronterend. Het kan iets heel mooi hebben. Er kunnen gevoelens zijn van intense dankbaarheid, verbondenheid en liefde. Tegelijk kan er ook diepe pijn en verdriet zijn. Omwille van het afscheid dat heel nabij is. Ook omwille van wat verkeerd liep, onaf of ongezegd is gebleven. In die laatste momenten kan dat allemaal samen komen. Even intens als verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid.
Iets analoogs horen we in de teksten van deze zondag. In het bijzonder in de evangelielezing uit Lucas. We horen er allerhande rampmeldingen over verwoesting, oorlog, pest, verraad, hongersnood enz. Maar net zo goed horen we er heel bemoedigende en zorgende woorden.
Die angstbeelden waarop Lucas ons zo rijkelijk vergast zijn een bekend litterair genre in de Bijbel. Het zijn dramatische en gewild confronterende voorstellingen die gebruikt…
Meer lezen