De krokus en de passie
Met onderstaande tekst
beginnen we vandaag op “Gewijde Ruimte” de Goede Week. Hij is zo mooi, dat ik
hem graag met u deel
Het
was een drukke week geweest, maar zaterdagmorgen werd ik wakker met een
schitterende zon. Mijn vertrouwde roodborstje zong aan het raam volop zijn
vreugde uit. Ik liep naar mijn voortuintje, en daar viel mij oog op een grote
purperen krokus, klaar om open te gaan. Er waren daar nog heel wat andere
lentebloemen, maar op een of andere
wijze trok zij mijn aandacht. Ik nam een stoeltje, ging zitten en wachtte…,
wachtte… en wachtte. Langzaam, heel langzaam
begon de top van de zacht gesloten kroonbladeren open te gaan. Dan, -
het duurde uren, de tijd werd onbelangrijk - , kwam de krokus helemaal open en
toonde zij haar glorierijke gele hart en
meeldraden. Het glanzende gouden geel schitterde in de zonneschijn, in contrast
met het diep glimmende purper van de kroonbladeren. Ik was als betoverd.
Aan
het eind van de middag zat ik er weer om naar de sluitingsceremonie te kijken.
Bijna onmerkbaar gingen de kroonbladeren
meer en meer toe tot de gouden knop opnieuw in zijn purperen cocon was
gewikkeld. Toen ik wegging, had ik de onweerstaanbare neiging behoedzaam op
mijn tenen te lopen. Ik ging binnen en zei aan mijn moeder: “Weet jij wat ik
vandaag gedaan heb, mama? Ik heb naar een krokus gekeken, hoe die openging en
weer toe.” Zij keek mij aan, sloeg haar ogen ten hemel, lachte vol
toegeeflijkheid en zei niets.
Ik
voelde mij die dag diep gelukkig, fysisch, mentaal en geestelijk. Ik had het
voorrecht genoten getuige te mogen zijn van iets echt wonderbaarlijks, en
bovendien was mij het geschenk gegeven mij daarvan bewust te worden. De liefde
van God voor zijn scheppingswerk werd mij tijdens die uren duidelijk aangetoond
– speciaal aan mij -, en sinds die dag ben ik hiervoor altijd dankbaar
geweest. Al is het nu vele jaren
geleden, ik herinner mij nog altijd die uren en, als ik ze oproep, ook de vrede
die ik die dag mocht ervaren En telkens zeg ik dan opnieuw: “Dank u, God!”
Als
ik deze week de Passie overweeg, mag ik mij er dan van bewust worden dat dit
alles voor mij werd gedaan, uit grote liefde. En mag ik dan op mijn beurt
zeggen: “Dank U, Jezus!”.
Reacties