Wat de paus echt bedoelde met zijn uitspraak over de homoseksuele lobby in het Vaticaan



De laatste dagen is er veel geschreven over de uitspraak die Paus Franciscus deed over de homoseksuele lobby in het Vaticaan. Journalist John Allen (USA) is een van meest vooraanstaande vaticanologen. In onderstaand interview dat op 14 juni  verscheen in “Vatican Insider” geeft hij interessante duiding bij deze uitspraak van de Paus. Ik heb het grootste deel van dit (korte) interview even voor u vertaald.

Wat denkt u dat de Paus bedoelde?
“Het is belangrijk in het achterhoofd te houden dat dat zinnetje over “de homoseksuele lobby” uitgesproken werd in de context van het Vatileaks-schandaal met als grote vraag wie daarachter schuilgaat. De theorie was dat daar mogelijks homoseksuelen bij betrokken waren. Niet omdat ze homoseksueel zijn. Wel omdat iemand die een geheim heeft kwetsbaar kan zijn voor druk en chantage. Het probleem is dus niet echt de seksuele oriëntatie. Wel of iemand optreedt tegen de belangen van de Paus.”

Hoe werkt die lobby in het Vaticaan?
“Ik ben niet zo zeker dat het echt gaat over een “lobby” … Ik twijfel eraan dat die mensen bijeenkomsten hebben of een geheime manier om mekaar de hand te schudden. Wel is het zo dat mensen die een dubbel leven leiden – ongeacht of het nu gaat over seks, geld of wat dan ook – vaak een spontane verbondenheid met elkaar ervaren."

Deze  uitspraak van de Paus, dient die in verband gebracht te worden met zijn inspanningen om de Curie hervormen, met de seksuele misbruiken, of met beide?
“Het heeft te maken met de hervorming van de Romeinse Curie, in die zin dat Franciscus er zeker van wil zijn dat de beslissingen genomen worden om de juiste redenen en niet ingegeven zouden zijn door geheime druk.”

Wanneer verwacht u dat hij de hervorming zal doorvoeren en wat is de sleutel voor deze hervorming?

“Het is duidelijk dat hij hier de tijd voor neemt. Maar het is ook duidelijk dat hij snapt dat kardinalen van over heel de wereld hem gekozen hebben precies om een hervorming door te voeren. Zij  oordelen dat er in het Vaticaan slecht bestuurd wordt en zij zijn dit beu.” 

Reacties

Anoniem zei…
Droevig eigenlijk dat laatste. Je zou hopen dat God het Vaticaan zo vanuit de hemel neergelaten had als glans voor de wereld en lichtend eiland van geloof, hoop en liefde. Leken moeten vaak machteloos zwijgen als het Vaticaan aangevallen en onderuit gehaald wordt, door de haters en de lasteraars die er allemaal van smullen en steeds nieuwe brandstof aandragen, uiteindelijk tot hun eigen nadeel trouwens. Maar God is alert. Het is een tijd vol verrassingen.
Frank zei…
We moeten onze aandacht niet al te veel richten op dat Vaticaan maar wel op HEM die het allerbelangrijkste is en dat is JEZUS! http://jezusmariagroep.blogspot.be/2013/06/wie-is-jezus-voor-ons.html Gods vrede!
kris zei…
Ik denk dat we als gelovigen - individueel en als gemeenschap -, de Kerk (ook het Vaticaan) moeten blijven beminnen. In wezen is de Kerk immers heilig (Christus die er het levend hart van is), en bedoeling is dat dat lichaam belichaamd wordt. Als er genezing moet plaats vinden zal dit enkel geschieden in de liefde.
Franciscus van Assisi had in zijn tijd te doen met een Kerk die op vele vlakken zeer corrupt was, en toch was het de keuze van Franciscus deze Kerk te beminnen van binnenuit, omdat hij er zich deel van wist, ook al was ze 'ziek'. Dat geneest.
Deze paus vraagt niet voor niets voortdurend gebed voor hem. Het gebed voor hem dient er niet enkel voor dat hij een 'goede' paus zou zijn, ook niet enkel dat hij de juiste keuzes zou maken, maar ook opdat de vruchten van zijn keuzes vervuld mogen zijn van Gods genade.
Ja laat ons bidden voor de Kerk. Laten we dit doen met heel veel liefde.
Dat geneest.
Anoniem zei…
Kris, helemaal eens, we zijn in het lichaam, onderdeel van het lichaam, binnen het lichaam moeten we het lichaam met Gods hulp genezing of versterking brengen, niet eruit gaan, buiten het lichaam is niets. Het lichaam weer sterk maken van binnenuit. Denk aan de witte bloedlichaampjes die oprukken om boze cellen onschadelijk te maken.
Anoniem zei…
Natuurlijk is de Kerk heilig en natuurlijk moeten we de Kerk beminnen en het spreekt voor zich dat we bidden voor Gods genade. "Let niet op onze zonden maar op het geloof van Uw Kerk".
Maar de Kerk die hier wordt bedoeld, is niet het instituut, de machtstructuur. Kerk dat zijn wij, de gelovigen.
In de schrift is ruwweg geteld in 171 verzen zo'n 180 keer sprake van Satan (& demonen, duivels, het beest). Zijn beste truc is de mens te laten geloven dat hij niet bestaat. En waar kan hij de Kerk harder raken dan in de kern van zijn organisatie? Het ont-herderen van de kudde.

Het celibaat is een charisma. Laat het celibaat een keuze zijn.
En laat onze Kerk geleid worden door mensen die doordrongen zijn van Mt. 25: 31-46 en dit in alle nederigheid beleven. Je herkent hen door hun soberheid, doordat ze alle uiterlijk vertoon, eigen aan hun ambt, afleggen. Laat ons een Kerk worden voor de armen, de verdrukten, de naaste in nood.
God zegene Franciscus.

Jelle
Anoniem zei…
Weerbarstige stof. Het grote probleem lijkt mij dat die meer geestelijke en abstractere kerk waar men het graag over heeft, toch ook niet zonder uitwendige structuur kan. Laten we bij wijze van gedachtenexperiment eens politieke partij vormen, maar zonder organisatie, want dat loopt immers altijd mis. Onmogelijk toch? Je kan wel zeggen: de kerk is geestelijk, dat zijn de goede leerlingen van Jezus die op onzichtbare (louter geestelijke) wijze met elkaar verbonden zijn, ook zijn ze nog uit alle gezindten en dus loopt die ware kerk door alle gevestigde en bestaande structuren heen. Maar is dat wel zo? Wat kan zo'n kerk doen? We hebben structuur nodig, organisatie, ik wel in elk geval. Ik vind het een buitengewoon troostvol gegeven dat ik via de champagnetoren van de hiërarchie, zittend in een of andere lokale kerk of kapel toch verbonden ben met Rome en met het bovenste Glas daar. Dat geeft mij kracht. En uit die kracht put ik nieuwe kracht om de organisatie met al haar structuren en eventuele tekortkomingen moreel te blijven ondersteunen en erin te blijven geloven. Een kerk zonder organisatie of structuur desintegreert, is los zand. Werkt niet. Niet tot Gods eer, noch tot heil van de zielen. Ik geloof kortom dat ook het Vaticaan uit en volgens God is. Dat er onderhoud gepleegd moet worden is intussen ook altijd evident. Alles op aarde slijt nu eenmaal.
Anoniem zei…
Nergens heb ik gepleit voor het afschaffen van de "organisatie". Ik heb enkel gepleit voor het gegeven dat wie verantwoordelijkheid draagt zich ten dienste stelt aan degenen waar hij verantwoordelijkheid over draagt. Dienaar in grootste nederigheid. En dat laat zich niet betitelen met monseigneur, vereren door rood keizerlijk machtsvertoon of sturen door satanische lobbying.

Jelle
Anoniem zei…
Sorry, slordig gelezen van mij en gejumpt naar conclusions die niet klopten. Rood keizerlijk machtsvertoon... Focus je niet teveel op de buitenkant, op historische restanten zonder teveel betekenis of gewicht? Mao liep in een arbeiderstenu rond, o hoe sober, maar was hij inderdaad sober?
Anoniem zei…
Je laat de Paus zijn taak en zoals overal lopen er minder geschikte mensen om hem heen. Verwachten wij daar heiligen te treffen? Die zijn meestal ongemerkt bezig.
De Paus doet zijn best.houden zo. Christ is the Cornerstone.
Anoniem zei…
Als we het nu eens terugbrengen van de theorie naar de praktijk dan moet ik vooral denken aan landen waar een homo niet veilig is. Ik moet denken aan die foto in Trouw en Volkskrant waar een weerloos mens op de grond ligt en wordt geschopt. Wat nu als het instituut kerk kiest voor die persoon? Zou Christus dat ook hebben gedaan? Nee, het instituut kerk kiest ervoor te spreken over 'homoseksuele lobby' en het etiket is weer geplakt.
Anoniem zei…
Verwachten wij daar heiligen te treffen?
Ik zou zo 1,2,3 geen nadelen weten te bedenken in elk geval. Als ik een boomgaard plant ga ik er niet bij voorbaat vanuit dat ik genoegen moet nemen met allerlei halve en beschadigde appels, met half lege of minder overvloedig dragende bomen, maar streef ik naar een rijke opbrengst van gaaf fruit. Ik zou niet weten waarom God het anders zou willen, zowel met betrekking tot de hele wijngaard als tot het Vaticaan, die hoofdboom om zo te zeggen.
Wat het ongemerkt betreft: ik weet dat het verborgen leven het meest volmaakte en nederige heet. Men zegt dus dagelijks in de viering met klem en stelligheid tegen ons dat we moeten getuigen, maar als we dat dan zouden doen, zegt men: u vestigt de aandacht op uzelf, u bent niet nederig want niet verborgen. Zo is het toch wel enigszins dacht ik.

Anoniem zei…
Heb ik een deja-vu? Lees ik dit ook niet in de Schrift?
Ik vrees dat we in een zo typische halagische discussie verzeild geraakt zijn. Herken je de stijl niet? Lc 10:25-37, de barmhartige Samaritaan. Daar ontloopt de Farizeeër ook duidelijk de kern van de zaak door te vragen "Wie is mijn naaste" na Jezus' antwoord (heb uw naaste lief als uzelf). Als ik het goed interpreteer, ontloop je hier ook de kern van de zaak door je toe te spitsen op de klederdracht ... exemplarisch was mijn "rode" opmerking.
De kern die ik hier wil duidelijk maken vind je in Mt 20:25-28
25 En als Jezus hen tot Zich geroepen had, zeide Hij: Gij weet, dat de oversten der volken heerschappij voeren over hen, en de groten gebruiken macht over hen.
26 Doch alzo zal het onder u niet zijn; maar zo wie onder u zal willen groot worden, die zij uw dienaar;
27 En zo wie onder u zal willen de eerste zijn, die zij uw dienstknecht.
28 Gelijk de Zoon des mensen niet is gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen.

Jelle
Anoniem zei…
Misschien moeten we algemeen gesproken ons niet teveel van onszelf laten afleiden in dit soort zaken. Ik vraag me vaak af: waarvoor zou in mijn leven gelden dat over mij gesproken of geschreven zou staan: "bedroefd ging hij heen", zoals over de rijke jongeling tot wie Jezus zei dat hem nog iets ontbrak. Dat iets was dus juist zijn teveel, zijn gehechtheid aan geld. Wat is datgene dat bij mij teveel is en waardoor Jezus tegen me zegt: juist dat wil Ik je graag zien afleggen. Wat doe ik dan: bedroefd heengaan of het afleggen? Jezus geeft geen tussenweg. Dit betreft weer de kernvraag hoe groot mijn liefde nu eigenlijk is voor Hem en of ik willens en wetens voort zal kunnen met een vrijwillige, volkomen bewuste inperking van die liefde ten gunste of voordele van mezelf. Wat is het waarvan ik tegen Jezus zeg: dat is van mij, daar moet je afblijven. Die vraag moet ik me stellen om verder te kunnen komen in de Relatie waarvan alles afhangt, echt alles, in tijd en eeuwigheid.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj