Wat er gebeurt als een jongetje tegen zijn grootvader "please" zegt
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
Waar zou jij, als kind, alles voor gegeven hebben?
Waar zou je vandaag alles voor geven?
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
Reacties
Anoniem zei…
Twee vragen met zou. Het eerste "zou" kan ik plaatsen omdat mijn jeugd lang geleden is. Antwoord: ik zou het niet meer weten. Het tweede "zou" is eigenlijk op zichzelf een vraag. Wat impliceert het? Als ik kon, in de positie was? Als datgene beschikbaar was? Zou ik bv. alles geven voor vrede in Syrië, tussen Joden en Palestijnen of voor wereldvrede of voor het landen en blijven van Gods liefde in alle mensenharten? Dat zou wat zijn. Maar alles? Mijn leven? Zou ik dan de garantie willen dat die vrede of die liefde er ook inderdaad kwam, terwijl ik het zelf niet meer bewust zou kunnen meemaken? Stel dat Jezus gezegd had tegen de Vader: oké, Ik offer Mij voor de redding van de zielen, omdat U het van me vraagt en me daartoe naar de aarde gezonden hebt, maar dan wil Ik ook de garantie dat alle zielen inderdaad gered zullen worden, anders doe ik het deels voor niks op mijn 33e, of dacht U soms, Vader dat ik niet van het leven als mens houd? Die garantie zou de Vader nooit gegeven hebben. Stel dat Jezus dan gezegd had: dan moet U maar een ander nemen. In feite en na enig nadenken is alles wat de moeite waard is beschikbaar door en in Christus. Deels beschikbaar omdat nooit iedereen mee zal willen, maar grotere beschikbaarheid of bereikbaarheid van het waardevolle, van vrede, heil, geluk dan via Christus, enz. is niet denkbaar. Dus de vraag kan teruggebracht worden tot: zou ik alles voor Christus geven. Dan heb ik een probleem: want zou kan dan weg eigenlijk. Dus geef ik alles voor Christus? Zo nee waarom niet.
Rust, schoonheid, verbondenheid, tevredenheid. Waar in jouw gewone leven ervaar jij dat het leven goed is? "God vinden in alle dingen", niet? Klik hier om deze prachtige animatie te bekijken of klik op onderstaande afbeelding.
Omgaan met pijn, mislukking, ontgoocheling, beperktheid. Je ontkomt er niet aan. Hoe doe jij dat? Wat helpt jou daarbij? Klik hier om deze reel te bekijken of klik op onderstaande afbeelding
1ste zondag van de advent Jesaja 2, 1-5; Rom 13, 11-14; Mt 24, 37-44 Homilie Onlangs was ik in de Oude Abdij in Drongen voor een 3-daagse vormingssessie. Intussen al heel wat jaren geleden moesten we bij zulke sessies ‘s morgens voorzien in een wekdienst voor diegenen die geen wekker bij hadden. Dit is definitief voorbij. Intussen is er de mobiele telefoon en dus een wekfunctie die maakt dat je op het gewenste uur, met een harptoon of pianomuziek of nog een ander zoet geluid, wordt wakker gemaakt. In de tijd waarin Paulus zijn brief aan de Romeinen schreef waren die mobiele telefoons er nog niet. Het zou waarschijnlijk ook niet zo’n verschil hebben uitgemaakt. Want als Paulus schrijft “ Gij weet dat het uur om uit de slaap te ontwaken reeds is aangebroken ”, dan doelt hij duidelijk niet op het ’s morgens wakker worden. Wel wil hij zeggen dat de eindtijd is aangebroken. “ De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan ." Na duizenden jaren wachten, is de Messias gekomen. Voorgo...
Neen, vluchten voor het probleem is geen oplossing. Het veroorzaakt alleen maar bijkomende problemen. Klik hier of op onderstaande afbeelding om dit knotsgekke filmpje te bekijken.
1. Advent is voorbereiden Met de advent begint een tijd van voorbereiding. Het is flink minder lang dan de veertigdagentijd voor Pasen. Toch duurt het vier volle weken. Is dat wel nodig? Kan je niet gewoon het kerstfeest vieren eens het zover is, kort en krachtig? Is al dat adventsgedoe geen tijdverlies? Waarom maken we het zo ingewikkeld? Het tegendeel is waar. Heb je ooit gehoord van de wet van de traagheid ? Wij mensen zijn traag. Om goed te beseffen wat er gaande is hebben we tijd nodig. De zaken moeten voor ons kunnen indalen willen we ze op hun echte waarde kunnen inschatten. Dat is een verschil tussen een computer en een menselijk wezen. We hebben nu eenmaal een lichaam, een persoonlijke geschiedenis, een hart en nog meer van die moeilijk grijpbare dingen. Er is nog iets anders. Advent gaat over verlangen. Welnu, verlangen is een van de weinige dingen die sterker wordt naarmate de vervulling ervan wordt uitgesteld. Door je bewust vier weken lang voor te bereiden op Kerst en...
Wat is er typisch aan een digitale ignatiaanse retraite ? Hoe pak je dat aan? Hoe kan je daar zo mee bidden dat jij er echt iets aan hebt? In deze video geef ik tal van tips: over het belang van het ritueel en de vaste duur, de "genadevraag" en de "samenspraak", waarin zo'n thuisretraite verschilt van huiswerk, het belang van de terugblik en nog heel wat andere zaken. Klik hier om de video te bekijken of klik op onderstaande afbeelding. Klik hier om je in te schrijven voor onze digitale adventsretraite "Als uw woord opengaat" of klik op onderstaande afbeelding. Dan ontvang je elke dag van de advent een gebedsmail.
In deze aflevering van Kloostergesprekken spreekt Leo Fijen met Nikolaas Sintobin SJ, Vlaamse jezuïet, schrijver en geestelijk begeleider. Nikolaas weet als geen ander hoe geloof en leven elkaar raken in de kleine momenten van aandacht, twijfel en vertrouwen. Dit gesprek is een voorbereiding op Advent en Kerstmis – een tijd van verlangen, stilte en verwachting. Nikolaas Sintobin nodigt uit om de weg van Maria te volgen: haar aarzeling, haar twijfel, haar worsteling, maar ook haar vreugde wanneer zij “ja” zegt tegen God. Hij laat zien dat geloof niet begint met zekerheid, maar met openheid; niet met weten, maar met bereidheid om je te laten roepen. Aan de hand van zijn nieuwste boek over tien markante Bijbelverhalen neemt Nikolaas ons mee in een geestelijke retraite: een weg naar innerlijke rust en vertrouwen. Een gesprek over roeping, overgave en de vreugde van het ja-woord dat alles verandert. Luister en laat je meenemen in de stille verwachting van Advent, op weg naar Kerst...
In de pauscast werd ik geïnterviewd door Stijn Fens naar aanleiding van de publicatie van mijn retraiteboek: God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus. Stijn Fens en Christian van der Heijden. Ik antwoord er op vragen als: Welke raad zou je willen geven aan paus Leo? Is er iets verkeerd met een oppervlakkig leven? Of ik eigenlijk al aan die nieuwe paus gewend ben? Heb jij God vandaag al ontmoet? God ontmoeten in het gebed, wat wil dat zeggen? Wat is de link tussen Augustinus en Ignatius? Of zo'n retraite vooral gaat over het verstand of over iets anders? Waar je God dan wel kan ontmoeten? En nog veel andere vragen. Aan het einde vertel ik nog de beste jezuïetengrap die ik ken en vertel ik ook een bijzondere anecdote over het gebedsleven van wijlen paus Benedictus. Klik op deze link of op onderstaande afbeelding om dit boeiende gesprek te beluisteren. Om mijn nieuwe boek te bestellen klik op det titel: God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus.
In deze podcast ga ik in gesprek met Tom Mikkers over twee nieuwe boeken: Geestelijke begeleiding. Ignatiaanse wegwijzers voor het pastoraat , van de Amerikaanse jezuïeten Barry en Conolly en mijn eigen boek God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus , beide uitgegeven bij KokBoekencentrum. Ik vertel onder meer over de radicale omwenteling die de geestelijke begeleiding de voorbije decennia heeft ondergaan, en over waarom de geestelijke begeleider vooral dient te zwijgen. Wat mijn eigen boek betreft noem ik de voorwaarden opdat die persoonlijke ontmoeting met God kan plaatsvinden en wat zo'n ontmoeting concreet kan betekenen. Klik hier om te luisteren naar de podcast of op onderstaande afbeelding. Klik hier om deze boeken te bestellen
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (10/10) Vrijheid en autonomie groeien best binnen duidelijke structuren : duidelijke afspraken en regels in huis inzake opvoeding, eten, slapen gaan, vrije tijd, studeren, muziek, omgangsvormen, relaties …. Eigenlijk verlangen kinderen daarnaar. Structuur schept veiligheid, geeft identiteit, helpt om de chaos te overwinnen. De wet bevrijdt. Je kan pas op een verantwoorde wijze het risico van de vrijheid nemen, als er duidelijke structuren zijn. Dit laat toe op veilige wijze te botsen, en het is maar door te botsen en te experimenteren dat je een eigen identiteit kan opbouwen! Het kind durven sanctioneren betekent eigenlijk dat je het kind helpt om te leren omgaan met de beperkingen en dat je het zo helpt om te groeien in de vrijheid. Sanctie duidt aan – want laat voelen – waar de grens ligt. De straf ...
Reacties
In feite en na enig nadenken is alles wat de moeite waard is beschikbaar door en in Christus. Deels beschikbaar omdat nooit iedereen mee zal willen, maar grotere beschikbaarheid of bereikbaarheid van het waardevolle, van vrede, heil, geluk dan via Christus, enz. is niet denkbaar. Dus de vraag kan teruggebracht worden tot: zou ik alles voor Christus geven. Dan heb ik een probleem: want zou kan dan weg eigenlijk. Dus geef ik alles voor Christus? Zo nee waarom niet.