Waarom zijn we zo vaak ondankbaar?


Onderstaande tekst verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org

Dankbaarheid kan vanzelfsprekend niet worden afgedwongen.

“Je zou dankbaar moeten zijn”, snauwen we soms onze kinderen toe. We zeggen dit bijvoorbeeld als ze de maaltijd niet lekker vinden en met hun eten beginnen te spelen. “Weet je hoeveel kinderen er op de wereld met honger naar bed gaan? Die zouden nogal eens blij zijn met zo’n diner.” Hoewel goedbedoeld, met dergelijke bemerkingen gaan de gestoofde aubergines toch niet beter smaken. Dit is althans niet het geval voor de kinderen rond mijn tafel.

We beseffen heel goed dat dankbaarheid niet kan worden afgedwongen. Maar toch stellen we vast hoe we ons blijven inspannen om onze kinderen tot meer dankbaarheid te dwingen. En we proberen hetzelfde te doen bij onszelf.

We beseffen dat er zoveel is om dankbaar voor te zijn. In mijn persoonlijk leven maken de volgende zaken mij dankbaar: het wonder dat ik kinderen heb gekregen. Er is het gegeven dat ik onbeperkt toegang heb tot voedsel en drinkbaar water. Ik heb het geluk om te mogen leven in een gezellig huis en in een veilige omgeving. Wij mogen van al deze “basisbehoeften” genieten. Daarnaast hebben we ook nog toegang tot ontelbaar veel luxeproducten. En dit terwijl er zoveel mensen in de wereld zijn, die moeten vechten om iedere dag te overleven. Stiekem wijzen we onszelf terecht: Ik zou meer dankbaarheid moeten betuigen. Maar hoezeer we ook ons best doen, we voelen het niet. En we vragen ons af of er met ons iets mis is.


Is mijn hart hard geworden? Of is het echt niet zo’n groot geschenk om bewust te worden van die noden? Zal ik mij ooit tevreden en voldaan voelen?

Jennifer Grant

Reacties

Unknown zei…
Je hart is inderdaad op slot gegaan. Dat kan met veel zaken te maken hebben: teleurstellingen, vernederingen, geen compassie krijgen of erkenning als je dat verwacht. Toch begint het bij de pijnen in jezelf te erkennen, omarmen en jezelf bij gevolg liever te zien. Dan komt er een andere kijk op gang; begrijp je mensen beter en dan komt de dankbaarheid vanzelf terug.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Nikolaas Sintobin: "Ik weet niet of God bestaat"

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Omgaan met (soms misselijk makende) zwakheden van aan jou toevertrouwde mensen - Ignatiaans leiderschap (5/10)