Volmaaktheid

Gisteren hebben we het feest van de Kleine Theresia gevierd. Een jonge karmelietes die, amper 24 jaar, gestorven is in in de karmel van Lisieux in 1897. Haar leven leek totaal onbeduidend. Maar op vraag van de overste had zij haar levensverhaal geschreven : « Histoire d’une âme », « Geschiedenis van een ziel ».

Het is een van de absolute bestsellers geworden uit de geschiedenis van de geestelijke litteratuur. Terecht. Haar taal kan soms wat zoeterig overkomen. Maar tussen de regels door lees je het relaas van een authentieke bekering, een onwaarschijnlijk scherp aanvoelen van wat liefde is en hoe je op een zinvolle wijze kan omgaan met lijden. En staan ook pareltjes in van wat we, in het ignatiaanse jargon, « onderscheiding van de geesten » noemen.

Een proevertje :

Jezus was zo goed mij over dit mysterie te onderrichten. Hij bracht mij het boek van de natuur onder ogen. Ik begreep dat alle bloemen die Hij geschapen heeft mooi zijn. De pracht van de roos en het smetteloze wit van de lelie nemen het kleine viooltje niet zijn geur af of het madeliefje zijn schitterende eenvoud. Ik begreep dat als alle kleine bloempjes rozen wilden zijn, de natuur dan haar lentetooi zou verliezen. De velden zouden niet meer versierd zijn met bloempjes.

En zo is het ook in de wereld van de zielen, de tuin van Jezus. Hij heeft grote heiligen willen scheppen die vergeleken kunnen worden met de lelie en de rozen, maar Hij heeft ook kleinere heiligen gewild. En deze moeten er tevreden over zijn madeliefjes of viooltjes te zijn, die God blij maken als Hij zijn blik naar beneden richt. De volmaaktheid bestaat erin Gods wil te doen, diegene te zijn die Hij wil dat we zijn.