Wat je kan leren over gebed op diplomatieke recepties
In onderstaande tekst legt Finbarr Lynch sj haarscherp uit wat bidden precies is.
Ik
ben geneigd te geloven dat alle mensen van tijd tot tijd bidden. Ik herinner
mij de bedenking van de echtgenote van een diplomaat.
Zij was de oppervlakkige geestigheden en nietszeggende
gesprekken op de samenkomsten van diplomaten beu en besloot ermee te beginnen
om aan degenen die zij ontmoette de vraag te stellen: “Welke plaats heeft het
gebed in uw leven?” De mensen die zij de vraag stelde kwamen uit verschillende
culturen en godsdiensten. Tot haar aangename verrassing ontdekte zij dat zij
allemaal baden en zich openstelden voor een hogere macht om hulp te vragen of
om hun dankbaarheid uit te drukken.
Gebed schijnt te beantwoorden aan een nood in ieder van
ons als we ons realiseren dat wij niet alles onder controle hebben en dat we
omtrent ons leven te maken krijgen met een raadsel, een mysterie. Het leven
heeft inderdaad iets van een puzzel. Bidden is een natuurlijk gegeven.
Vele mensen die aan deze nood, deze behoefte blijven
aandacht schenken, maken dagelijks tijd voor gebed. Of we nu gebeden gebruiken
die door anderen zijn opgesteld, zoals de psalmen, ofwel met onze eigen woorden
onze onze noden en behoeften heen gaan in een eenrichtingsgesprek, we
vertrouwen erop dat we gehoord worden.
Maar, als we dit zo volhouden, dan komen we op een punt
waar we aanvoelen dat bidden meer inhoudt dan het zeggen van gebeden. Bidden is
het beleven van een wederzijdse relatie. Wie onder ons zijn bidden beperkt tot
het zeggen van gebeden, houdt één zijde van die relatie onder controle. Dit
beperkt uiteraard de relatie en beperkt ook de gebedservaring.
Als ik verlang te weten dat ik gehoord word, als ik een
echo verlang te horen van mijn gebeden en te leren wat God mij wil zeggen, dan
moet ik de grens van de gebruikelijke formules overschrijden en ontdekken hoe
te luisteren, hoe de signalen die van God komen op te pikken. God wil in mijn
gebed een actieve rol spelen. Zo’n ontwikkeling vraagt tijd, want leren bidden,
zoals leren liefhebben is een lange reis, en men leert het maar door het te
doen.
Reacties
De mens wordt van het ware goede beroofd.
Liefde is Het woord dat door velen omschreven word.
Recht hebben op kent grenzen.
Het zit in je binnenste wanneer je weet.
Het kan zelfzuchtig worden wanneer gelden ter sprake komen.
En ja, geld geeft macht, het kent alle tijden.
Ken u zelve, wees rechtvaardig en zie de ander.
De waarheid wordt besproken.
De leugen komt op tafel.
Laten we geen heiligen zijn maar gewoon mensen die geloven in de liefde en dit welzijnsgebeuren doorgeven aan de nieuwgeborenen. Al het goede zit in de mens verweven zolang we kunnen geven en bespreken wat gewenst en ongewenst betekent. Er is geen hogere macht buiten de mens om, wel zijn er energetische krachten.
Kennis van zaken waar gelden de mens beïnvloeden vraagt naar een innerlijk vredes gebed.
Dat vraagt naar kijken en luisteren, het gaat niet als zijn als een kind dat nergens van weet en geliefd wil worden.
Een volwassen zelf zorgt er voor dat je jezelf en de ander niet schaadt en opkomt voor mensenrechten.
Een visioen voor je eigen heil, je, volk of stam. Het vindt plaats.
Wereldvrede is wel erg groots om na te streven.
Ik wens de diplomatie geen heilig vuur toe, wel innerlijke beraad.
Laten we hopen en geloven in het ware dat is.
Ieder kan dat op geheel eigen wijze verwoorden.
Diplomatiek vraagt naar woorden en handelingen die de waarheid spreken vanuit de hoek waar men staat.
Pas dan kun je tot overeenkomsten komen.
De realiteit en de mogelijkheid, het vertrouwen en de belangen.
Wat een opgave.