"In alle dingen"

Als priester en astronoom bewoog George Coyne sj (+ 2020)  zich zowel in de wereld van het geloof als in die van de wetenschap. De emeritus-directeur van de Vaticaanse Sterrenwacht zag geen conflict tussen wetenschappelijke en religieuze kennis. In een interview mijmerde George Coyne sj over diverse aspecten van de verhouding tussen geloof en wetenschap. Ik selecteerde enkele passages voor u. Vraag : Wat voor een God zou een universum als het onze maken?" George Coyne sj :  Naar mijn mening is het is een verbazende God. Toen Hij het heelal creëerde, heeft God geen wasmachine of auto gemaakt. God maakte iets dynamisch. Schepping heeft een evolutionair aspect en ook toeval speelt hierin een rol. God maakte niet iets dat vooraf volledig bepaald was. We weten niet helemaal waar het heen gaat, zelfs niet wetenschappelijk. We kunnen niet alles voorspellen. Is God almachtig? Is God alwetend zoals het mij geleerd werd? Zou God in staat zijn om bij het ontstaa...

Pierre Teilhard de Chardin sj was in zijn tijd als paleontoloog een gerenommeerd topwetenschapper. Hij is echter vooral bekend gebleven omwille van zijn spirituele geschriften.  God haast zich naar ons toe doorheen alles wat geschapen is, zonder ook maar één uitzondering. Hij komt binnen in ons en kneedt ons.  In onze verbeelding zien wij Hem als afstandelijk en onbereikbaar.  In werkelijkheid leven wij verzonken in zijn laaiende bedding. Pierre Teilhard de Chardin sj 

Hoe kijk Jij naar mij? Deze schijnbaar eenvoudige vraag stelt ons de heilige Ignatius, als wij ons klaarmaken om te bidden. God kijkt inderdaad naar ons, maar hoe kijkt God naar mij? Kijkt God naar mij als   naar een probleem, ergerniswekkend of de moeite niet waard? Ouders verloren onlangs hun dochter ten gevolge van baarmoederkanker.   Het was een aangename dochter, niet meteen overdreven godsdienstig. Zij had ijverig haar leven en carrière uitgebouwd, en had een zo goed als vaste relatie. Haar ouders deden al wat binnen hun mogelijkheden lag om hun dochter door haar verschrikkelijk korte ziekte heen te helpen. Maar vooral schonken ze haar al hun liefde. Zo werd hun dochter zich bewust van de diepte van hun liefde,   zoals zij dit voorheen nooit beseft had. En niet alleen dit. Ze begon in te zien hoe ook zoveel andere mensen van haar hielden – vrienden, collega’s en toevallige kennissen. Missen, gebeden, wenskaarten stroomden toe, en er vloeide menige traan. ...

Tien ignatiaanse tips over omgaan met depressie 10/10 10.       Gelovig zijn of geloven in een hogere macht is een belangrijk onderdeel van positieve geestelijke gezondheid.  Geloven dat we goed zijn, gecreëerd door het goddelijke of wat je ook denkt dat “God” is, helpt om een ​​solide basis te leggen en positief te zijn.  Vaak hebben we negatieve beelden van God geërfd (rechter, wetgever, afstandelijke ouder, enz.) en een positieve geestelijke gezondheid of het herstel ervan houdt in het opnieuw opbouwen van deze beelden en van onze manieren van bidden.  Zo kunnen we een positief beeld bevorderen van onszelf, van hoe we in de wereld staan en van een zorgzame, nabije God. Brendan McManus sj

Zie in je verbeelding eens hoe twee kleine kindjes ’s nachts, bij een heldere  hemel, naar de sterren staan te kijken.  “Ik wed”, zegt eentje, “dat die sterren vijf kilometer ver staan.” Het andere reageert: “Nee, dat is niet waar. Zij staan tien kilometer ver.” Opnieuw het eerste: “Doe niet zo dom. Als ze tien kilometer ver zouden staan, dan zou je ze niet meer kunnen zien.” En zo bleven ze er ruzie over maken of de sterren nu vijf of tien kilometer ver waren. We vinden het wel plezierig als we kinderen zo bezig zien. Maar wij, volwassenen, zijn het ook niet eens over hoe je God moet begrijpen, en met tegenstrijdige meningen over God bevechten we elkaar en breken we elkaar af! Die kinderen trachten een waarheid uit te drukken waarover zij het alle twee eens zijn, dat de sterren heel, heel ver van ons verwijderd zijn. Natuurlijk zijn vijf kilometer of tien kilometer hopeloos ontoereikende beelden om uit te drukken hoe ver de sterren in werkelijkheid van ons verwijderd...

We kunnen het nieuwe jaar goed laten starten door ons godsbeeld wat op te frissen. Ik ben opgegroeid met het beeld van een oude, onbeweeglijke man. Ik dacht dan ook dat, als God zo zijn   tijd al zittende op een grote troon doorbracht, hij wel niet goed bij de zaak zou zijn, en ook niet bij ons leven betrokken. En later deed de filosofische definitie van God als “de onbewogen Beweger” alle emotie en affectie van mijn wegkwijnend Godsbeeld verdwijnen. Een pover begin. Als God zo onbeweeglijk is, kan ik op mijn beurt ook wel onbeweeglijk blijven. De Hebreeën bezaten veel levendigere beelden,   omdat zij al iets van de goddelijke natuur hadden mogen leren kennen. Zo is God de luisterrijke en fantasierijke Schepper van giraffen en sterrennevels, van vissen en   vlooien, van zon en regen. God wordt er afgebeeld als heel actief, nauw betrokken bij zijn werk, als iemand met volle aandacht voor zijn volk.   Geraken ze in moeilijkheden, dan zal God daar zijn, vechtend...

Fundamenteel is een mens meer aangewezen op de anderen dan op zichzelf. Ik moet dus kunnen terugvallen op  mensen, of op iemand die, omdat hij mij echt aanvaardt zoals ik ben, het juiste beeld van mezelf naar me toe weerkaatst. Iemand die, omdat hij ook van me houdt zoals ik ben, me ertoe brengt mezelf ook te aanvaarden zoals ik ben, en zelfs gelukkig te mogen zijn met wie ik ben. zonder dat ik naar beelden of maskers moet grijpen. De vraag is : wie is voor mij die 'iemand' ? Kan ik aanvaarden dat, naast enkele mensen met wie ik me nauw verbonden voel, vooral God die iemand is? Of zit ik vast in godsbeelden die me doen geloven dat ik me eerst moet 'zuiveren' van alle kwaad, of al mijn wegen moet hebben rechtgetrokken, alvorens ik voor God mag verschijnen en alvorens Hij echt van mij kan houden ? Klinkt voor mij de gedachte dat God van mij houdt zoals een vader of een moeder van zijn of haar kind puu...