Onmiskenbaar
“Heer, schenk me de rust om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en de wijsheid om het verschil te zien.”
Deze klassieker helpt om te beter te begrijpen waar het bij de onderscheiding van de geesten op aan komt. Rust, moed en wijsheid zijn immers onmiskenbare sporen van de nabijheid van God. Je mag erop vertrouwen. Het zijn aanwijzingen dat je goed bezig bent.
Reacties
De AA is in dit verband even het vermelden waard. In feite ben ik door de AA de kerk beter gaan begrijpen, of misschien preciezer: de oergemeente. Je kunt de AA zien als een mini-gemeente die zich richt op het met Gods en elkanders hulp overwinnen van 1 hartstocht. Hierbij tevens de inspanning en de goede strijd van de betreffende zondaar (wij allen, ik) geïmpliceerd, alsmede het vaste voornemen en het verlangen op te houden met de ene zonde: alcoholmisbruik. In de kerk is de vijand de zonde algemeen, het oude post-paradijselijke ego, waarin het te groot geworden ES de macht heeft, de uit de hand en uit de goddelijke oorsprongsorde gelopen hartstochten, -zuchten, boze begeerten wat allemaal op hetzelfde neerkomt. In de AA is dat alles samengebald in of gefocust op de drankzucht. In de AA richt zich alles op het uitroeien of bij zichzelf overwinnen van die ene zonde: de duivel heet drank. Er is biechtplicht. Aan het begin van de meeting krijgt elkeen de gelegenheid het te zeggen als men de fout ingegaan is. Er wordt dan broederlijk vermaand, zachtmoedig maar duidelijk berispt en getreurd. Er wordt ondersteund. Er is de verwachting van eerlijkheid en volkomen transparantie, er is goede morele druk, lotgenotencontact en sociale controle. De AA werkt en redt levens. Er is ook het gegeven dat men het alleen dan redt wanneer men blijft komen. Dit alles gold ook in de kerk, vooral, zo stel ik me voor, in de vurige tijd van het begin. Alleen dan niet m.b.t. 1 hartstocht, maar tot alle.
De Augustinusgemeenschap hanteert wederom hetzelfde model, maar daar gaat het niet om alcohol maar om sex.
Zo wordt in de 21e eeuw nog afdoende en overtuigend bewezen dat het model dat door de H.Geest begonnen is op het eerste PinXterfeest, nog niets aan kracht heeft ingeboet, nl. in levensreddende organisaties die op dezelfde leest geschoeid zijn.