Hoe Facebook werkt in ... Belfast
Sinds twee dagen ben ik in Belfast. Samen een Ierse en twee Britse medebroeders. Gisterenmorgen hadden we een "cooked breakfast". Best lekker. Maar vooral de gelegenheid om 4 mensen te ontmoeten uit de binnenstad. Katholieken én protestanten. Allen werken ze aan de heropbouw van het maatschappelijk weefsel van deze stad waar tientallen jaren lang burgeroorlog heeft geheerst.
Indrukwekkend. Ook herkenbaar. Ik heb analoge verhalen gehoord in Parijs en in Chili. Armoede en onrecht zijn overal hetzelfde. De remedies ook. Ten gronde gaat het over menselijke waardigheid. De religieuze factor speelt tot op zekere hoogte. Belangrijker zijn echter de generatiearmoede, de werkloosheid, de uitzichtloosheid en de discriminatie. Deze laatste lijkt nu definitief tot het verleden te behoren in Noord-Ierland. De situatie is enorm verbeterd. Maar de vrede is nog geen definitieve verworvenheid.
Indrukwekkend te horen hoe men werkt met huismoeders en met de jonge "leaders". Hoe theater en muziek integrerend en bevrijdend kunnen werken. Bijzonder getroffen was ik toen Maria vertelde hoe belangrijk Facebook is in haar werk met jonge, kansarme vrouwen.
Nogal wat jonge vrouwen in Dublin leven in isolement en hebben de grootste moeite om zich verbaal te uiten. De enige wijze waarop Maria met hen kan communiceren is FB. En dan vaak nog wel een gat in de nacht. Het chatten of FB - op afstand - zonder elkaar te zien - wetend dat je op elk ogenblik het gesprek kan beëindigen - is blijkbaar voldoende veilig voor die meisjes om het gesprek aan te durven. Vaak zit Maria tot vroeg in de morgen aan haar computer gekluisterd.
Reacties