Zeurende pijn



Je ziet ze minder en minder in Belfast. De gewelddadige muurschilderingen worden geleidelijk aan vervangen door meer "constructieve" afbeeldingen. De "oecumenische stoutmoedigheid" van de methodistische vrouwelijke "minister" aan wie ik hier Geestelijke Oefeningen geef is indrukwekkend. Het gemeenschapshuis in "Sandy Row", een van de meest verpauperde en gewelddadige protestantse buurten van Belfast doet uitstekend werk.

Tegelijkertijd merk ik vermoeidheid. De Noord-Ierse medebroeder met wie we hier samenwerken "bekende" gisteren dat het hem zwaar valt om te spreken over de problematiek alhier. Men is het erover eens dat de communautaire spanningen veel aan kracht hebben ingeboet. Fysiek geweld is uitzonderlijk geworden. Afgezien dan van die verschrikkelijke oranje-marsen. Toch blijft er angst. Velen - zo niet de meesten - blijven getraumatiseerd door tientallen jaren geweld dat in elke familie slachtoffers heeft gemaakt. Hoopgevend is dat de jeugd minder en minder aanspreekbaar is voor de traditionele sectaire organisaties. Toch blijkt ieder het erover eens te zijn dat het geweld nog steeds terug zou kunnen komen.

De mensen houden hun hart vast voor de komende jaren. Noord-Ierland kent op Brits niveau een uitzonderingsstatuut. Concreet: de steeds toenemende bezuinigingen in de sociale sector zien hier niet van toepassing. Hoe lang nog? Een van de voornaamste voedingsbodems van het geweld blijft immers de socio-economische uitzichtloosheid voor veel jongeren.

Reacties

Anoniem zei…
Ik denk aan je medebroeder. Het moet heel hard zijn om in een verzuurd en hard midden dag in dag uit, jaar in jaar uit, stand te houden. Ik heb veel achting voor hem. Ik begrijp dat hij er niet gemakkelijk over spreekt. Ik hoop dat hij vrienden vindt die begrijpen en leren uit zijn ervaringen.
30 juli 2015 om 22:37
Anoniem zei…
P.Nikolaas, ik zal je medebroeder ook aanbevelen in mijn gebed en mét hem, allen die in dergelijke situaties leven ! Ik kan me goed indenken dat het veel van hem vraagt; mooi dat met jullie initiatief van samenkomen, dit ook eens kan gezegd worden ...
30 juli 2015 om 23:01
Een reactie posten

Meest gelezen

Het kritieke moment van het gebed

Afbeelding
Schrijvers over het geestelijke leven zijn het erover eens dat het kritieke moment in het dagelijkse gebed de eerste minuut is: het plaatsen van onszelf in Gods nabijheid. Hier wordt de stemming en de spirit van je  hele gebed bepaald. In zijn boek ‘Hoe bidden?’ verwoordt Bernard Basset sj dit kritieke moment zo: ‘Ik moet stoppen met waaraan ook te denken én mijzelf in Gods nabijheid plaatsen, mij ervan bewust worden dat Hij bij mij is daar waar ik ben.’ Joggers starten hun hobby iedere dag op dezelfde wijze: zij beginnen met strekoefeningen en bereiden zich daarbij mentaal voor op hun ‘fysieke oefening’.  Mensen die bidden, beginnen hun dagelijkse ‘geestelijke oefening‘ook op een vaste wijze.  Een manier is bijvoorbeeld het volgende gebed te zeggen, langzaam en vanuit het hart: Vader, gij hebt mij geschapen,
          en gij hebt mij met een bepaalde bedoeling hier op aarde gezet Jezus, gij zijt voor mij gestorven,
          en gij hebt mij opgeroepen uw werk te voltooien. Heilige Geest, …
Meer lezen

De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is

Afbeelding
Een van de diepste vragen van het mensenhart is de vraag naar waardering. Iedere mens wil gewaardeerd worden. Dit betekent niet dat iedereen van anderen wil horen hoe goed hij wel is. Ongetwijfeld is dat verlangen er ook, maar dat is niet het diepste. We zouden kunnen zeggen, dat iedere mens verlangt bemind te worden. Maar dat is ook dubbelzinnig.
Er zijn zoveel soorten liefde als er soorten bloemen zijn. Voor sommige mensen is liefde iets hartstochtelijks; voor anderen is het iets romantisch; voor weer anderen is liefde iets louters seksueels. Er is echter ook een diepere liefde, de liefde van de aanvaarding. Iedere mens hunkert er naar aanvaard te worden, aanvaard zoals hij is. Niets in een mensenleven is van zulke langdurige en noodlottige uitwerking als de ervaring niet volledig aanvaard te zijn.

Piet van Breemen sj
Meer lezen

Waarom is het Pinksterfeest zo belangrijk? - homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Homilie voor Pinksteren 
Handelingen 2,1-11  1 Corinthiërs 12,3b-7.12-13   Johannes 14,15-16.23b-26
Vandaag vieren we het einde van de paascyclus: eerst veertigdagentijd, Goede Week en Paasfeest, vorige week Hemelvaart en vandaag het Pinksterfeest. We zijn het gewoon. Het komt elk jaar terug. Nochtans is het, op zijn zachtst gezegd, een vreemde aaneenschakeling: een doorgoed Menswordt tijdens een schijnproces veroordeeld en wordt op een wreedaardige wijze ter dood gebracht. Zijn volgelingen laten Hem in de steek. Na enige tijd blijkt dat Hij opnieuw leeft. Geleidelijk aan vatten zijn voormalige vrienden en vriendinnen terug moed en beginnen opnieuw gemeenschappen te vormen. Af en toe ontmoeten zij hun verrezen Heer, maar ze hebben het moeilijk om Hem te herkennen. Toch geven die ontmoetingen hen moed en kracht. En als ze dan geleidelijk aan ervan overtuigd beginnen te geraken dat Jezus terug leeft, stijgt Hij op naar de hemel en verdwijnt voorgoed uit hun midden. Nog zo iets eigenaardig…
Meer lezen

Hemelvaart: waar gaat dat eigenlijk over?

Afbeelding
Met de Hemelvaart komt een einde aan de lichamelijke aanwezigheid van Jezus onder de mensen. Er is weliswaar nog de aanwezigheid van de Heer in de Eucharistie. Maar het tijdperk van de bijzondere lijfelijke aanwezigheid van de Zoon wordt definitief afgesloten door de Hemelvaart.
In de dynamiek en de logica van  de heilsgeschiedenis, beantwoordt de Hemelvaart onmiskenbaar aan de incarnatie/menswording: de Zoon is nedergedaald naar de aarde. Hij heeft er een bepaalde tijd verbleven. Hij is gestorven en is vervolgens verrezen. Het opstijgen naar de hemel betekent dat Hij teruggekeerd is “naar waar Hij eerst was” (Joh 6, 62). De Verrezene is nu definitief terug bij de Vader. Hij is opnieuw “tot Gods majesteit verheven”(Joh 7, 39),  “aan de rechterhand van God. (Mc 16, 19) De vroegere toestand van de gewone aardse nabijheid is voorbij.  Of zoals Jezus het uitlegt aan Nikodemus: “Er is toch nooit iemand opgestegen naar de hemel behalve degene die uit de hemel is neergedaald: de Mensenzoon?”
…
Meer lezen