Leven met iemand in je buik



Wie of wat draag jij met je mee?

Ben je er dankbaar om? Of net niet? Kan je eraan wennen? Wil je er aan wennen?

Hoe ga je ermee om?  Wat helpt of wat maakt het net zo moeilijk?


Is het een bron van vreugde of eerder van verdriet en ergernis?



Reacties

Anoniem zei…
Ik vind de metafoor schitterend maar het plotse vertrek van het mannetje in haar buik zonder duiding is minder geslaagd.
Ik voel mij soms "zwanger"door het leven van Christus,God in mij.
Zwanger maar ook onzwanger want Hij is leven van mijn leven.
Ook al is er een plots vertrek,dan is dit voorbereiding op iets anders.
Ook al lijkt Hij vertrokken,Hij is en blijft er steeds.
Ingrid Hoet.

Meest gelezen

"De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan" - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de eerste zondag van de Advent

Vier redenen waarom ik houd van de Advent - Een overweging van Nikolaas Sintobin sj

Hoe op vruchtbare wijze een digitale adventsretraite doen? Uitleg door Nikolaas Sintobin sj

God zélf ontmoeten, terwijl je thuis bidt met een bijbeltekst. Hoe doe je dat? - Webinar met Nikolaas Sintobin sj

Begin van het hoogtepunt: Onbevlekte ontvangenis van Maria: "Zeg eens engelen"

Help, het gaat niet goed met mij! De uitdaging van de standvastigheid (1/13) - Een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj

Kan je bidden zonder iets te voelen? (Dietrich Bonhoeffer)

Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren - Heerlijk videootje over roeping

Kan God tot een mens spreken? En zo ja, hoe kom je daar achter? - Mark Rotsaert sj