Waarom ik als internetpastor geen kniebuiging heb gemaakt (1/6)

In het najaar publiceerde ik een artikel in het Tijdschrift voor geestelijk leven over internetpastoraat. Hier enkele uittreksels (1/6)

Op enkele jaren tijd is de digitale omgeving integraal deel gaan uitmaken van ons gewone leven. Dit geldt voor informatieverwerving, bankieren en allerhande aankopen. Ook, en zo mogelijk nog meer, voor communicatie en dus voor intimiteit en innerlijkheid. 

In een gesprek over mijn werk als internetpastor merkte een jonge belijdende christen - nota bene zelf professioneel actief in de digitale omgeving - op dat ik dus een kniebuiging had gemaakt ten aanzien van de moderne drukke samenleving. Ik had mijn antwoord meteen klaar. Neen, deze nieuwe vorm van pastoraat is geen ersatz. In tegendeel. Ik ben blij en dankbaar dat ik dit als jezuïet kan en mag doen. In nieuwe tijden dienen nieuwe middelen te worden uitgedacht om mensen te begeleiden in hun geestelijk leven, ruimer om hen de kans te bieden het Evangelie te ontdekken en te beleven. Anders hoeft niet beter of slechter te zijn. Het is in de eerste plaats anders, gewoon omdat de context anders is. 

In het christendom staat de dynamiek van de incarnatie centraal. In deze betekent dit, onder meer, een doorlopende uitnodiging tot inculturatie, anders gezegd, creativiteit. In onderstaande bijdrage ontwikkel ik enkele overwegingen aangaande de mogelijkheden en de uitdagingen van de digitale omgeving voor christenen.

Nikolaas Sintobin sj