Moeilijke ervaringen die je leren om meer te vertrouwen


Ik voel me uitgedaagd als ik word geconfronteerd met dingen en situaties die ik niet zelf in handen heb. Soms weigert, in de naweeën van een afgebroken vriendschap, de andere partij het contact te herstellen. Dan word ik in mijn zoektocht naar verzoening veeleisend en ongeduldig. Af en toe moeten wij een mislukking aanvaarden. Hoe moeilijk dit ook is. De  reacties van anderen hebben wij nooit in eigen handen.

Centraal in onze vriendschap met God, zoals in elke vriendschap, is wederzijds vertrouwen. Hoewel ik onlangs tegen een vriend zei: “In God vertrouw ik. Maar ik heb meer moeite met andere mensen te vertrouwen.” God vertrouwen betekent ook dat ik geloof dat Hij mij toch vriendelijk blijft uitnodigen om met Hem samen te werken. En dit ondanks mijn eigen en andermans menselijke beperkingen en zondigheid. Ik word vriendelijk uitgenodigd om samen te werken met God die zegt: “Alles maak Ik nieuw” (Openb. 21, 5). Ik leer niet alleen God mijn creativiteit en verantwoordelijkheid aan te bieden. Maar ook dat die gaven vrijblijvend zijn. Bovendien wil ik God of wie dan ook niet onder controle houden. Het is geen gemakkelijke opdracht!

Hoe pakken we dit aan? Het oud spreekwoord zegt: “Doe je best en God doet de rest.” Wij kunnen onszelf vrij aan God en aan anderen aanbieden en vervolgens de uitkomst los laten. Bijvoorbeeld: binnen de dienstverlening kan het zijn dat ik niet weet of de persoon die ik ten dienste stond daar ook daadwerkelijk profijt heeft uitgehaald. Maar ik kan erop vertrouwen dat God hoe dan ook mijn werk in een groter zinvol geheel zal integreren. Langzaam ontdek ik dat de verhalen van Jezus en van mij helemaal met elkaar zijn vervlochten. Ze vormen draden zoals in die plastieken armbandjes die we vroeger in onze schooltijd door elkaar weefden. De draden van vreugde en pijn zijn als oplichtende draden in het weefpatroon van ons verhaal met God.


Marina McCoy

Reacties

Truus van Dam zei…
Soms moet je een vriendschap verbreken ,ook al kost dat pijn , soms is dit voor je eigen bestwil anders kun je niet verder.
Gerda zei…
Momenteel zit ik ook met zo een probleem, wanneer is naastenliefde, naastenliefde?
Carla zei…
Me verbinden op het moment geeft betekenis. Zo kunnen vriendschappen worden voortgezet en zo kunnen ze ook voorbij gaan. In mijn hart blijf ik vriendschappen koesteren, ze onderhouden vraagt naar andere kwaliteiten.
e.harland-hazebroek zei…
Vriendschap? Als je iets geeft, luistert...verder niet veel. Je familie ligt anders.
Anoniem zei…
Vriendschap is veeleisend in die zin dat het volledig gratis is; je bent gelukkig als de persoon het is. Bij Jezus worden er geen voorwaarden gesteld omdat hij liefde is. Het ligt moeilijker voor ons en toch... De vreugde van de ander lijkt me een weerspiegeling van mijn vreugde.
Anoniem zei…
Ik heb moeite om mensen te vertrouwen.
Ik vertrouw alleen dieren en autisten.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)