Een eenvoudige remedie tegen angst



Onlangs sprak ik pastorale verantwoordelijken van het bisdom Brugge toe bij de start van het nieuwe jaar. Ik blikte, vertrekkend van vier video’s, terug op het voorbije jaar om daar inspiratie uit te halen. Graag enkele uittreksels. (7/8)
De voorbije maanden was ik regelmatig te gast bij vrienden die een dochtertje hebben van 14 jaar. Ze is een goede leerlinge en heeft heel wat vriendinnen. Een aankomend pubertje. Een tijd geleden vertelden de ouders mij dat hun dochter regelmatig ’s avonds in haar bed ligt te wenen. De reden is steeds dezelfde: ze heeft angst dat in de toekomst haar vriendinnen haar zouden kunnen pesten.
Ik zal nu kort twee remedies aanreiken, eenvoudige tips om de valkuil van de angst te vermijden.
  1. Kijken met de ogen van Jezus
Voor de eerste tip wil ik vertrekken van een citaat van Pierre Teilhard de Chardin sj uit 1936:
“Je kan maar bekeren waar je van houdt: indien de christen zich niet ten volle verbonden weet met de wereld die rondom hem ontluikt – indien hij niet in zichzelf de verzuchtingen en de angsten van de moderne wereld ervaart – indien hij in zijn bestaan het menselijk aanvoelen niet laat toenemen, … dan zal  hij blijvend en steeds weer schrik hebben voor elke vernieuwing en ze veroordelen, zonder in staat te zijn om te midden van bezoedeling en kwaad de goddelijke inspanningen van een geboorte op het spoor te komen. … Ik denk dat de Wereld zich maar zal bekeren tot de hemelse hoop van het christendom als eerst het christendom zich bekeert tot de hoop van de Aarde (om ze te vergoddelijken).”
Reeds in 1936 schreef Teilhard het: “Je kan maar bekeren waar je van houdt.” De liefde en het vertrouwen dat er de vrucht van is maken dat we onze werkelijkheid met heel andere, want hoopvolle ogen kunnen zien. Welke blik werpen wij op onze wereld, op onze Kerk, op de vernieuwingen, op wat komt, op wat gaat, op onszelf, op de anderen, op gelijkgezinden, op andersgezinden? Laten wij ons leiden door liefdevol vertrouwen? Of eerder door argwaan, nostalgie, angst en soortgelijke gevoelens die doorgaans niet van God komen. Zijn wij bereid, durven wij, verlangen wij naar onze werkelijkheid te kijken met de ogen van Jezus: ogen van hoop, geloof en liefde?

Reacties

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj