Droefheid als springplank naar dankbaarheid - Help, het gaat niet goed met mij (8/13)

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten. In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat. (8/13)

Drie mogelijke verklaringen waarom je je droef voelt (3/3)

Een derde mogelijke verklaring die Ignatius noemt, is zonder meer een uitnodiging om te groeien in geloof. Je doet alles wat je kan. Je bent bovendien bereid om af te zien van onmiddellijke “tegenprestaties” of “beloningen” voor je inspanningen. En toch houdt de droefheid aan. Dan kan je de ervaring van dorheid, van afwezigheid van het genieten …. proberen te ervaren als een uitnodiging om te groeien in nederigheid en bescheidenheid.

Want je stelt het nu zelf vast: hoezeer je ook je best doet, uiteindelijk hangt het niet af van jezelf.

Ook al denken we vlot dat, als het ons goed gaat, dat dit een beloning is voor onze “verdienste” en dat we het dus in de eerste plaats aan onszelf te danken hebben, deze ervaring stelt dit in vraag.  De vreugde waarnaar we zozeer verlangen ligt uiteindelijk niet in onze handen. Hoezeer het ook wenselijk is dat we alles doen wat in onze macht ligt, het laatste woord wordt niet door ons gesproken.  

In laatste instantie kan je het enkel maar dankbaar ontvangen. En dit geldt niet enkel voor de ervaring van vreugde. Alles is genade van God … En hoe meer je ertoe komt om je ontvankelijk en vertrouwend op te stellen, hoe meer je van die genade zult kunnen proeven.