Hoe omgaan met onverdraagzaamheid van katholieke jongeren naar niet-gelovigen?
Na afloop van een voordracht voor jonge christenen kreeg ik volgende schriftelijke vraag: "Hoe ga ik om met onverdraagzaamheid van katholieke jongeren naar niet-gelovigen? Dat lijkt te groeien en dat baart me zorgen."
Ziehier wat ik erop antwoordde.
Deze onverdraagzaamheid is spijtig genoeg
niet het monopolie van jonge katholieken. Je vindt ze bij
katholieken/christenen van alle generaties.
Zoals vaak bij overtrokken reacties zit er
een grond van waarheid in deze houding. Meestal is er wel iets van objectieve
ondergrond. Alleen wordt deze dan vaak overtrokken, opgeblazen, waardoor met
het hele plaatje niet meer ziet - dezelfde dynamiek van de heresie. Ten gronde
gaat het vaak om angst wegens een gekwetste of kwetsbare identiteit als
katholiek in een samenleving en cultuur die het christelijk geloof niet erg
waardeert en binnen een Kerk die mee verandert in een veranderende samenleving
en cultuur. Niet voor niets zegt Jezus zo vaak “wees niet bang”.
Tips voor het gesprek met deze mensen:
1. Nooit onverdraagzaamheid met
onverdraagzaamheid beantwoorden. Wel proberen de angst te erkennen en
vervolgens het gesprek open te trekken. Zover als mogelijk ...
2. Niet te ambitieus zijn inzake de
mogelijkheden van gesprek en snelle verandering in deze. Angst is niet rationeel.
Je kan het dus ook maar moeilijk met rationele argumenten “bestrijden”.
3. Ten gronde lijkt me het meest vruchtbare
antwoord dat je zelf vertrouwvol en open in je geloof, in de Kerk en in het
ruimere leven blijft staan. Dat is de geloofshouding bij uitstek. Die is
vruchtbaar.
4. Hoe onaangenaam soms ook, dit is een
fenomeen van alle tijden. Je vindt het terug in alle godsdiensten. Proberen je
er niet te veel van aan te trekken.
Reacties