Van gewetensonderzoek naar levensgebed - het leven van de jezuïeten, een serie van Jos Moons sj (5/6)
In deze tekst beschrijft Jos Moons sj de eigenheid van het leven van de jezuïeten. Dit artikel verscheen voorheen in het Benedictijns tijdschrift (nr 83, 2022). Hier enkele uittreksels. (5/6)
Een aantal andere ontwikkelingen stip ik slechts kort aan. In de loop van de 20e eeuw werd ignatiaanse spiritualiteit herontdekt. In plaats van gepreekte retraites, kwamen persoonlijk begeleide retraites. De eenzijdige nadruk op gehoorzaamheid werd gerelativeerd met aandacht voor overleg en gemeenschappelijke onderscheiding. Het voor jezuïeten voorgeschreven dagelijkse gewetensonderzoek verloor z’n moraliserende karakter en werd een contemplatieve oefening in fijngevoeligheid voor Gods aanwezigheid, het ‘levensgebed’ - een uitgebreide serie podcasts over levensgebed vind je hier.
Daarnaast kwam er meer aandacht voor nieuwe vormen van sociale rechtvaardigheid, zoals zorg voor het milieu. In verschillende documenten werd gesteld dat jezuïeten te individualistisch leven en het leven-in-gemeenschap ook deel van onze zending kan zijn. Net als bij de inzet voor het milieu, gaat dit met vallen en opstaan. En ten slotte werd (en wordt) de samenwerking met leken ontdekt, een terrein waarop de jezuïeten volop bijleren, zeker als het gaat om het delen van verantwoordelijkheid.
Reacties