Generaal (7)

Op zondag 26 september 2010 kregen de Vlaamse jezuïeten en hun medewerkers bezoek van hun algemene overste, pater Adolfo Nicolás. Hij ging uitvoerig met ons in gesprek. Graag deel ik met u enkele van zijn overwegingen en uitspraken.

Bejaarde medebroeders

Soms zegt men: wat spijtig dat Jezus gestorven is 33 jaar oud. Hoe zou hij geweest zijn als hij bejaard was … ?!


Onze wereld heeft modellen nodig. Kinderen kiezen vaak op een bepaalde leeftijd een model dat ze gaan navolgen. Er zijn thans zo weinig modellen voor de jongeren. Ook de ouderen hebben modellen nodig. Drie tips voor oudere mensen (genomen uit een boek van een Japanse protestant) die ook voor het religieuze leven belang kunnen zijn.


1. Creatief blijven, niet aarzelen om met iets nieuws te beginnen


2. Blijven beminnen en bemind worden. Je niet opsluiten of weglopen uit de gemeenschap.


3. Geduldig leren worden.

Delen

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe de bekering van een jezuïet kan leiden tot de bekering van een paus

Afbeelding
Voor ons digitaal tijdschrift igniswebmagazine.nl schreef ik een recensie van de film "The two popes". Hieronder vind je een uittreksel. De volledige tekst vind je hier.
De film slaagt er inderdaad in de kwetsbare menselijkheid die schuilgaat achter beide pausen in het daglicht te plaatsen. Een paus is ook maar een mens die, bijvoorbeeld, graag smult van pizza en veel limonade drinkt. Bij een Argentijnse pastorale veldwerker uit die menselijke kwetsbaarheid zich anders dan bij een Duitse intellectueel. Die subtiele inkijk in de ziel maakt dat beide grote persoonlijkheden verrassend dichtbij komen en dat de film aan het einde een geur van mildheid krijgt.
Door die menselijkheid van beide pausen zo centraal te stellen raakt de film aan een wezenlijk kenmerk van wat Kerk is. De Kerk wordt gedragen door gewone mensen die fouten maken. Dit geldt ook voor de beide hoofdpersonages, hoe verschillend om niet te zeggen tegengesteld hun persoonlijkheden ook zijn.Beiden blijken bereid de…
Meer lezen

Het onwaarschijnlijke verhaal van Bakhita - Moed om te leven (1/8)

Afbeelding
Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Moed om te leven”. Hier vind je uittreksels 1/8 Bakhita wordt geboren in 1869, in een dorpje in Darfoer (Soedan). Ze heeft een zorgeloze kindertijd, samen met haar 3 zussen en 3 broers. Tot het meisje, op 8-jarige leeftijd, door Arabische slavendrijvers wordt ontvoerd, samen met een vriendinnetje. Na een voettocht van 1000 kilometer wordt het kind op een slavenmarkt verkocht. Het is het begin van een nachtmerrie die jaren zal duren. Nauwelijks voorstelbare mishandelingen en vernederingen zijn haar dagelijkse deel. Zowel lichamelijk als mentaal. Om nog te zwijgen over de eenzaamheid. Bakhita blijft hopen dat ze ooit zou kunnen vluchten, terug naar haar familie. Tevergeefs. Uiteindelijk vergeet ze zelf de naam die haar ouders haar gaven.
In 1883 komt Bakhita terecht in de huishouding van de Italiaanse consul in Karthoem en verhuist ze, samen met diens familie, naar Italië. In 1889 wordt de jonge vrouw officieel vrijgelaten.…
Meer lezen