Wachten

Sinds enkele jaren heb ik een profiel op facebook. Bloggen doe ik graag. Dat weet u. Ik heb een account op twitter maar gebruik die niet. YouTube heeft aan mij een goede klant. Videogames zijn niet aan mij besteed. Televisieseries zijn mij a priori onbekend.
Het is uitdrukkelijk met de bedoeling om iets te te leren kennen van de communicatiecultuur van de jongste generaties dat ik “op facebook” ben gegaan en er regelmatig blijf komen. Vele andere “ruimtes” waar zij meer en meer vertoeven en zich dus vormen en ontwikkelen zijn mij nog vreemd.

En u, beste ouders, grootouders, opvoeders ?

In de mate dat wij, volwassenen, zelf die nieuwe media en “ruimtes” durven verkennen en ons eigen maken zullen we onze jongeren beter kunnen begrijpen en begeleiden. Geloof me, er is werk aan de winkel.

Zij wachten niet op ons. Zij zijn er al.

Waarop wachten wij eigenlijk?


Delen

Reacties

Anoniem zei…
Ik vind het fantastisch dat je je zover wil incultureren in jongeren om te zijn waar zij zijn, hen zo beter te leren kennen, hen zo dus beter te kunnen dienen.
Proficiat!
15 oktober 2010 om 18:53
Anoniem zei…
Waarop ikzelf wacht? Ik wil mezelf en mijn privacy niet in de mij grotendeels onbekende en anonieme openbaarheid gooien. Ik vraag me wel af of dit vldoende christelijk aanvaardbaar is.
15 oktober 2010 om 22:43
Nikolaas Sintobin sj zei…
Elk medium heeft zijn eigen wetmatigheden. Dat geldt ook voor internet. De uitdagng lijkt me om er op een verantwoorde wijze gebruik te leren van maken. Zonder voyeurisme of exhibitionisme.

Willen we vandaag het Evangelie verkondigen "tot aan het uiteinde van de Aarde" dan is het voor de hand liggend dat we dit ook doen via het WereldWijdeWEb ...
16 oktober 2010 om 09:52
Anoniem zei…
Je - met de nodige discretie - in de anonieme openbaarheid gooien vraagt moed en durf om je kwetsbaarheid te tonen.
Of dit hét medium is, is maar de vraag, het is alleszins een mogelijke weg.
16 oktober 2010 om 10:20
Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe de bekering van een jezuïet kan leiden tot de bekering van een paus

Afbeelding
Voor ons digitaal tijdschrift igniswebmagazine.nl schreef ik een recensie van de film "The two popes". Hieronder vind je een uittreksel. De volledige tekst vind je hier.
De film slaagt er inderdaad in de kwetsbare menselijkheid die schuilgaat achter beide pausen in het daglicht te plaatsen. Een paus is ook maar een mens die, bijvoorbeeld, graag smult van pizza en veel limonade drinkt. Bij een Argentijnse pastorale veldwerker uit die menselijke kwetsbaarheid zich anders dan bij een Duitse intellectueel. Die subtiele inkijk in de ziel maakt dat beide grote persoonlijkheden verrassend dichtbij komen en dat de film aan het einde een geur van mildheid krijgt.
Door die menselijkheid van beide pausen zo centraal te stellen raakt de film aan een wezenlijk kenmerk van wat Kerk is. De Kerk wordt gedragen door gewone mensen die fouten maken. Dit geldt ook voor de beide hoofdpersonages, hoe verschillend om niet te zeggen tegengesteld hun persoonlijkheden ook zijn.Beiden blijken bereid de…
Meer lezen

Het onwaarschijnlijke verhaal van Bakhita - Moed om te leven (1/8)

Afbeelding
Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Moed om te leven”. Hier vind je uittreksels 1/8 Bakhita wordt geboren in 1869, in een dorpje in Darfoer (Soedan). Ze heeft een zorgeloze kindertijd, samen met haar 3 zussen en 3 broers. Tot het meisje, op 8-jarige leeftijd, door Arabische slavendrijvers wordt ontvoerd, samen met een vriendinnetje. Na een voettocht van 1000 kilometer wordt het kind op een slavenmarkt verkocht. Het is het begin van een nachtmerrie die jaren zal duren. Nauwelijks voorstelbare mishandelingen en vernederingen zijn haar dagelijkse deel. Zowel lichamelijk als mentaal. Om nog te zwijgen over de eenzaamheid. Bakhita blijft hopen dat ze ooit zou kunnen vluchten, terug naar haar familie. Tevergeefs. Uiteindelijk vergeet ze zelf de naam die haar ouders haar gaven.
In 1883 komt Bakhita terecht in de huishouding van de Italiaanse consul in Karthoem en verhuist ze, samen met diens familie, naar Italië. In 1889 wordt de jonge vrouw officieel vrijgelaten.…
Meer lezen