Leeg?
“Mijn verstand is helemaal weg. Het is alsof mijn hoofd leeggestroomd is”, vertelde me een hoogbejaarde medebroeder. Het belette hem niet een brede glimlach op de lippen te hebben en meteen daarna een andere medebroeder in een rolstoel naar zijn kamer te brengen.
Even later was ik in de refter van ons bejaardentehuis om een stuk fruit te eten. Een stokoude medebroeder - die sinds zijn hersenbloeding moeizaam sprak – stelde er een vraag aan een andere jezuïet met een hoorprobleem. Deze laatste luisterde vriendelijk en geduldig maar verstond er geen sikkepit van. Het leek noch de een noch de ander erg te storen. Het was duidelijk niet de eerste maal dat zij hiermee geconfronteerd werden.
Drie oude mensen op rust wiens lichaam en geest het laten afweten. Het leken me drie tevreden mensen te zijn.
Gelukkig maar dat je zijn niet samenvalt met wat je kan doen.
Delen
Reacties