Twee redenen
Ik las het ergens op internet: de twee redenen waarom de christelijke boodschap in onze cultuur zo moeilijk ligt.
1. Het christendom stelt dat niet alles mogelijk is en dat er beperkingen zijn aan wat de mens kan en mag doen. Onze cultuur, daarentegen, gaat er vanuit dat grenzen er zijn om verlegd te worden en dat de mens zelf bepaalt wat mag en kan.
2. Het christendom stelt de vergeving voorop als absolute waarde. Onze cultuur, ook al stelt ze dit niet zo uitdrukkelijk, gaat eigenlijk uit, in het beste geval, van oog om oog, tand om tand en staat wars van vergeving.
Geen wonder dat de christelijke boodschap op zo’n weerstand stuit. Laten we evenwel niet vergeten dat weerstand en aantrekking niet ver van mekaar verwijderd zijn.
Delen
1. Het christendom stelt dat niet alles mogelijk is en dat er beperkingen zijn aan wat de mens kan en mag doen. Onze cultuur, daarentegen, gaat er vanuit dat grenzen er zijn om verlegd te worden en dat de mens zelf bepaalt wat mag en kan.
2. Het christendom stelt de vergeving voorop als absolute waarde. Onze cultuur, ook al stelt ze dit niet zo uitdrukkelijk, gaat eigenlijk uit, in het beste geval, van oog om oog, tand om tand en staat wars van vergeving.
Geen wonder dat de christelijke boodschap op zo’n weerstand stuit. Laten we evenwel niet vergeten dat weerstand en aantrekking niet ver van mekaar verwijderd zijn.
Delen
.jpg)
Reacties
Ik vroeg mij nog af of het eerste deel van de analyse wel klopt - en ik denk daarbij ook aan onze inmiddels beruchte (roemruchte) aartsbisschop. Is het in deze tijd namelijk geen voorwaarde om alle 'beperkingen' te duiden vanuit een positief kader? Mij lijkt dat Mgr. L er niet in slaagt een (a) persoonlijke boodschap van (b) liefde uit te stralen of te spreken. Hij laat zijn agenda door de media bepalen en gaat op hun agenda dan filosofisch-theologisch, maar nauwelijks persoonlijk-gevoelsmatig op in. Of hij gaat resoluut zijn weg op, zonder invoeling, zonder een en ander te kaderen in een positieve, omvattende visie.
Hij preekt te vaak, luistert nauwelijks, lijkt mij, terwijl communicatie ook inhoudt dat je mensen ook beluistert - en eventueel in hun formats spreekt, of... met hun media.
Wat u schrijft komt idd overeen met de indruk die de media geven.
Ik ken Mgr Léonard niet persoonlijk en heb hem nauwelijks zelf horen spreken.
Wat ik wel weet is dat wat in het overgrote deel van de Vlaamse pers aangaande Kerk en christendom verschijnt maar in beperkte mate geloofwaardig is. Uitzonderingen niet te na gesproken hebben de betrokken journalisten weinig of geen inhoudelijke kennis van het onderwerp. Bovendien is de ideologische vooringenomenheid dermate groot dat de berichtgeving vaak meer weg heeft van manipulatie.
Uiterst problematisch om in die omstandigheden te communiceren met die media.