Jurjen is een jonge huisvader en ondernemer. Van de ene dag op de andere kreeg hij een ernstig hersenletsel en werd hij invalide. Met zijn instemming, en wat ingekort, publiceer ik hieronder een indrukwekkend getuigenis van Jurjen over wat hem nu helpt om opnieuw de zin van zijn leven te ontdekken. Meer blogjes van Jurjen kan je vinden op zijn weblog.
Met gebalde vuisten naar de hemel
Als je zoiets meemaakt als ik, waarbij je van het ene op het
andere moment invalide bent voor de rest van je leven dan is het heel
verleidelijk om met gebalde vuisten naar de hemel te schreeuwen… Waarom God?!
Waarom moest dit mij overkomen? En ik heb dat ook zeker gedaan… En nog steeds
doe ik dat af en toe. Maar ik merk dat ik geen antwoord ga krijgen op deze
vraag. … En ik bedacht mij pas bovendien met een schok van zou het antwoord op
deze vraag mij eigenlijk helpen? Ik denk het niet. …. Ik merk sowieso dat de
waarom vraag mij alleen maar verder van God, van anderen en uiteindelijk zelfs
van mijzelf afd…
Lang geleden studeerde ik samen met Lode in Leuven. We gingen bijna elke dag samen koffie drinken. Lode Van Hecke was toen reeds monnik in Orval. Hij is nu abt van de trappisten van Orval. Lode is al meer dan 40 jaar monnik. Hij weet intussen waar het over gaat en heeft de beide voetjes op de grond. Dit blijkt uit het schitterend citaat hieronder.
Abt Lode: Ik voel een heel grote verbondenheid met de mensen die vandaag op onze planeet leven en die God zoeken, zelfs in andere godsdiensten. Daar voel ik me heel sterk mee verbonden. En ook met de mensen die hier geweest zijn.
Journaliste: Ook met de mensen die God niet zoeken?
Abt Lode: Ja. Men zoekt altijd iets. Wat is God zoeken of God niet zoeken? Het is niet altijd zo duidelijk. En als men God weigert, welke God weigert men eigenlijk? Waarom weigeren mensen God? Men is nooit absoluut gelovig en ook nooit absoluut ongelovig. Je kan dat wel beweren, maar nee, dat bestaat niet.
Vera ontdekte enkele jaren geleden de
ignatiaanse spiritualiteit en de ermee gepaard gaande geestelijke begeleiding.
In onderstaande reeks reflecteert ze over wat dit voor haar betekent. Op een dag sprak een vriendin me
over Ignatius en stelde ze me de vraag of de Geestelijke Oefeningen iets voor mij
zouden kunnen betekenen. Dankbaar ben ik voor de tip die ik kreeg en
dankbaar voor de bereidheid van een pater jezuïet die met mij dat ongekende
avontuur van de Geestelijke Oefeningen ging. En tot op vandaag mag ik genieten van geestelijke
begeleiding. Ik geniet ervan omdat ik besef welke uitzonderlijke kans ik
heb gekregen en krijg. Dankzij die begeleiding
kreeg ik een dubbelgeschenk nl. ik ervaar mezelf als uniek-in-relatie.
Concreet betekent dat voor mij : ik ben niet gedetermineerd door mijn verleden.
Integendeel, God heeft van in den beginne erin voorzien dat ik een identiteit
ben die ik ten volle mag leven. En daarnaast mag ik ervaren dat ik niet alles
op eigen kracht hoef te doe…
33steZONDAG DOOR HET JAAR C Mal 3,
19-20aPs 98 (97)2 Tess 3, 7-12Lc 21, 5-19 Het sterfbed van onze dierbaren is vaak confronterend. Het kan iets heel
mooi hebben. Er kunnen gevoelens zijn van intense dankbaarheid, verbondenheid
en liefde. Tegelijk kan er ook diepe pijn en verdriet zijn. Omwille van het
afscheid dat heel nabij is. Ook omwille van wat verkeerd liep, onaf of ongezegd
is gebleven. In die laatste momenten kan dat allemaal samen komen. Even intens
als verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid. Iets analoogs horen we in de teksten van deze zondag. In het bijzonder
in de evangelielezing uit Lucas. We horen er allerhande rampmeldingen over
verwoesting, oorlog, pest, verraad, hongersnood enz. Maar net zo goed horen we
er heel bemoedigende en zorgende woorden. Die angstbeelden waarop Lucas ons
zo rijkelijk vergast zijn een bekend litterair genre in de Bijbel. Het zijn
dramatische en gewild confronterende voorstellingen die gebruikt…
Reacties