Een vlindertje kan ongewild het mysterie van
de zonde blootleggen: bewust de relatie verbreken,
er voor kiezen om niet in te gaan op het aanbod.
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
Reacties
Bekkeneel zei…
Visuele poëzie en vaak even moeilijk te duiden als tekstuele. Geen tekstanalyse, maar beeldanalyse. Ik zie niet precies wat er gebeurt. Maar uw bijgaande tekst geeft licht. De wijfjesrobot heeft een tralie uitgebogen, ze zoekt dus de vrijheid, wil kennelijk ontsnappen. Het antwoord komt als een levende vlinder, een ziel? Is de robot zielloos op zoek naar het leven en komt dat leven in de vorm van de zielvlinder langs? Het is dan toch een brug te ver voor de robottin. Gelukkig leeft de afgewezen maar niet gedode vlinder. Zij vliegt heen naar andere robots die misschien verder zijn in het uitbuigen van hun tralies en die ze wel zal kunnen (re)animeren of bevruchten met nieuw leven. Ik zie boosheid bij de robot in de roodgloeiende ogen op het moment dat ze haar handen dicht slaat over de arme vlinder. Ook wij worden vaak boos als wij dode werken moeten inleveren, als we af moeten of af pogen te willen zien van wat ons niet gelukkig kan maken: de zonde, onze vrijwillige gevangenis. De boosheid uit zich in het wegjagen en op afstand houden van het ware leven en zo houdt het ongeluk zichzelf in stand. De Jezusvlinder kan ons echter verlossen als we Hem maar aannemen.
Anoniem zei…
Volgens mij is die vlinder juist God, en de robot de mens...
Anoniem zei…
Meermaals keek ik naar het filmpjes met de achtergrond die je neerschreef; Kan je toelichting geven, Nikolaas. Ik vind dit zeer moeilijk. Met dank.
Zonde is bij uitstek een relationeel gegeven. Het gaat, in laatste instantie, over het weigeren om in relatie te treden. Weigeren om met de ander op de een of de andere manier in liefdevolle verbondenheid te staan.
Dat vlindertje zou je kunnen beschouwen als een van de zovele uitnodigingen die we dagdagelijks binnenkrijgen om met de ander iet zinvol/mooi/waardevol te beleven. Iets dat je onder de heel brede noemer van de liefde kan plaatsten.
De robot zou kunnen aanvaarden. Zou zelf ook iets "liefs" kunnen doen tav het vlindertje. Om een reden die niet genoemd wordt slaat de robot het voorstel af, hij weigert, en wel op zo'n manier dat het vlindertje net niet wordt kapot gemaakt.
Wel, kan het niet zijn dat wij mensen vaak handelen als die robot ...
Bekkeneel zei…
Zonde is bij uitstek een relationeel gegeven. Gisteren was ik aan het stofzuigen. Ik stelde me voor dat ik met de losse zuigbuis in de bijkeuken bezig was terwijl de stofzuiger in de kamer stond en dat ik me er over verbaasde dat er geen stof werd opgezogen. Toen hoorde ik de stem van de stofzuiger uit de kamer tot de losse buis roepen: blijf met mij verbonden, zonder mij kun je niets doen. De zonde is inderdaad relationeel omdat hij ontkoppelt. Door te zondigen ontkoppel ik mezelf van God, van het ware leven in en met God. Alles wat ik ontkoppeld doe is geen vruchtbaar leven, vandaar de bijbelse term dode werken. Het verraderlijke is echter dat dode werken heel leuk of spannend kunnen zijn en schijnvrede kunnen verschaffen waardoor men er veelal niet of heel moeilijk toe kan komen zich ervan los te maken om opnieuw in relatie te treden met God.
Bernard Sesboüé sj (+ 2021), een Franse medebroeder, was een gerenommeerd theoloog. Onderstaand citaat komt uit zijn boek: "L'Evangile et la tradition". Het echte schandaal van het christendom De christelijke boodschap is drager van een buitengewone aanspraak: zij verkondigt dat de uiteindelijke zin van het leven van elke mens en van al de mensen, gisteren, vandaag en morgen, en dat hun heil, ttz hun volmaakte geluk en hun volledige bevrijding, hen worden aangereikt door één mens. Één mens te midden van miljarden, wiens obscure bestaan in een uithoek van de wereld en de geschiedenis tegelijkertijd van doorslaggevende betekenis is voor alle volken van het heelal. De Goede Boodschap voor de mens vandaag komt van die Jood die geleefd heeft in Galilea en gestorven is in Judea onder de heerschappij van Pontius Pilatus. Wat die mens meegemaakt heeft blijft op een mysterieuze maar daadwerkelijke wijze actueel voor ons en tot aan het einde van de tijd. Zijn ...
1. Advent is voorbereiding Met de advent begint een tijd van voorbereiding. Het is flink minder lang dan de veertigdagentijd voor Pasen. Toch duurt het vier volle weken. Is dat wel nodig? Kan je niet gewoon het kerstfeest vieren eens het zover is, kort en krachtig? Is al dat adventsgedoe geen tijdverlies? Waarom maken we het zo ingewikkeld? Het tegendeel is waar. Heb je ooit gehoord van de wet van de traagheid ? Wij mensen zijn traag. Om goed te beseffen wat er gaande is hebben we tijd nodig. De zaken moeten voor ons kunnen indalen willen we ze op hun echte waarde kunnen inschatten. Dat is een verschil tussen een computer en een menselijk wezen. We hebben nu eenmaal een lichaam, een persoonlijke geschiedenis, een hart en nog meer van die moeilijk grijpbare dingen. Er is nog iets anders. Advent gaat over verlangen. Welnu, verlangen is een van de weinige dingen die sterker worden naarmate de vervulling ervan wordt uitgesteld. Door je bewust vi...
Armoede bestaat. Kinderen beseffen het niet steeds. Gelukkig maar. Ze dreigen er wel de prijs voor te betalen. Klik op onderstaande foto om deze aangrijpende video te bekijken of klik op deze link .
Pierre Teilhard de Chardin sj (1885-1955), een Franse jezuïet was als paleontoloog een topwetenschapper. Hij was zo mogelijk nog meer een geestelijk schrijver. Van hem is onderstaand citaat. Vreugde is het onmiskenbaar teken van Gods aanwezigheid. Pierre Teilhard de Chardin sj
Ieder die trouw probeert te bidden, zal niet alleen vertroosting ervaren, maar ook het tegendeel. Dorheid, duisternis, verwarring, onrust, zich aangetrokken voelen tot lage en minderwaardige dingen; of ook een innerlijke leegte, saaiheid, volledig gebrek aan concentratie. De eerste raad in deze situatie is heel moeilijk, nl. niet opgeven en zelfs niet de gebedstijd inkorten. Die raad gaat lijnrecht tegen mijn gevoelens in. Want wat ik ervaar is nu precies dat het allemaal geen zin heeft! En dan toch trouw blijven!! Dat is echt heel moeilijk. Maar ook heel wezenlijk. Behalve dit trouw zijn moet ik me toch ook wel een paar vragen stellen: 1. Ben ik misschien te moe? Dan moet ik voor het gebed eerst wat uitrusten, anders is het vechten tegen de bierkaai. 2. Kan het zijn, dat ik God iets weiger, wat Hij duidelijk van mij verlangt? Daar hoef ik echt niet lang over na te denken, want ik weet heel goed dat ik een bepaald iets moet doen of juist ...
Klik hier om dit wondere videootje te bekijken Wat zijn in jouw leven belemmeringen om naar anderen toe te gaan? Wie of wat houdt jou tegen? Wat helpt jou om toch naar de ander toe te gaan? Wat zou het mogelijk kunnen maken om de relatie te herstellen? Doe je het? Waag je het erop? Ook al is het niet gemakkelijk of moet je een risico nemen? Advent wil zeggen: Hij komt naar ons toe … Klik hier om dit wondere videootje te bekijken of klik op onderstaande foto.
Je best doen is uitstekend. Mate is ook belangrijk. De grootste vijand van het goede is namelijk het betere … Als je teveel wil doen, kan je wel eens leiden tot helemaal niets. Hoe ga jij om met matigheid? Deze haan geeft alvast een heel eigen interpretatie. Klik op onderstaande foto om de video te bekijken of klik op deze link .
Herman Van Rompuy las mijn nieuwste boek en schreef er deze korte recensie over. Nikolaas Sintobin is een jezuïet die niet meer aan een school of niet aan een fysieke parochie is verbonden maar aan het internet en aan het boek. Hij publiceerde zopas een nieuw boekje: ‘Kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als Levensgids’. (Kokboekencentrum Uitgevers Utrecht) . Nikolaas heeft in uiterst bevattelijk Nederlands het levensverhaal van de Bask Ignatius verteld, de stichter van de Sociëteit van Jezus, de jezuïeten. De godservaring van de latere heilige tijdens zijn herstel na zwaar gewond te zijn geweest op het slagveld, zijn innerlijke bekering daarna om steeds beter Christus na te volgen, zijn pelgrimstocht om te weten te komen wat Jezus van hem verlangt, de consultatie van zijn diepste gevoelens daartoe, de gegroeide overtuiging dat de zin van ons leven niet iets is dat we zelf hoeven te bedenken maar we moeten stap voor stap ontdekken hoe God zelf ons uitnodigt. De mens moet le...
Ook dit jaar gaan we met ruim 20.000 mensen de advent biddend vieren via www.adventsretraite.org . Dit jaar is de retraite geschreven door een echtpaar: Bruno Standaert en Ginette Van Bogaert. Deelnemen aan deze retraite van de jezuïeten kan door je mailadres op te geven via www.adventsretraite.org . Ken je mensen, dichtbij of verderaf, waarvan je denkt dat ze ook graag zouden deelnemen? Geef hen dan een seintje en verwijs hen naar onze website. Inschrijven (gratis!) kan tot op de laatste dag van de advent. De retraite begint op zaterdagavond 30 november. Lees hier het interview met Bruno en Ginette die de adventsretraite 2024 hebben geschreven.
Reacties
Dat vlindertje zou je kunnen beschouwen als een van de zovele uitnodigingen die we dagdagelijks binnenkrijgen om met de ander iet zinvol/mooi/waardevol te beleven. Iets dat je onder de heel brede noemer van de liefde kan plaatsten.
De robot zou kunnen aanvaarden. Zou zelf ook iets "liefs" kunnen doen tav het vlindertje. Om een reden die niet genoemd wordt slaat de robot het voorstel af, hij weigert, en wel op zo'n manier dat het vlindertje net niet wordt kapot gemaakt.
Wel, kan het niet zijn dat wij mensen vaak handelen als die robot ...
Gisteren was ik aan het stofzuigen. Ik stelde me voor dat ik met de losse zuigbuis in de bijkeuken bezig was terwijl de stofzuiger in de kamer stond en dat ik me er over verbaasde dat er geen stof werd opgezogen. Toen hoorde ik de stem van de stofzuiger uit de kamer tot de losse buis roepen: blijf met mij verbonden, zonder mij kun je niets doen. De zonde is inderdaad relationeel omdat hij ontkoppelt. Door te zondigen ontkoppel ik mezelf van God, van het ware leven in en met God. Alles wat ik ontkoppeld doe is geen vruchtbaar leven, vandaar de bijbelse term dode werken. Het verraderlijke is echter dat dode werken heel leuk of spannend kunnen zijn en schijnvrede kunnen verschaffen waardoor men er veelal niet of heel moeilijk toe kan komen zich ervan los te maken om opnieuw in relatie te treden met God.