Een vlindertje kan ongewild het mysterie van
de zonde blootleggen: bewust de relatie verbreken,
er voor kiezen om niet in te gaan op het aanbod.
Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps
Reacties
Bekkeneel zei…
Visuele poëzie en vaak even moeilijk te duiden als tekstuele. Geen tekstanalyse, maar beeldanalyse. Ik zie niet precies wat er gebeurt. Maar uw bijgaande tekst geeft licht. De wijfjesrobot heeft een tralie uitgebogen, ze zoekt dus de vrijheid, wil kennelijk ontsnappen. Het antwoord komt als een levende vlinder, een ziel? Is de robot zielloos op zoek naar het leven en komt dat leven in de vorm van de zielvlinder langs? Het is dan toch een brug te ver voor de robottin. Gelukkig leeft de afgewezen maar niet gedode vlinder. Zij vliegt heen naar andere robots die misschien verder zijn in het uitbuigen van hun tralies en die ze wel zal kunnen (re)animeren of bevruchten met nieuw leven. Ik zie boosheid bij de robot in de roodgloeiende ogen op het moment dat ze haar handen dicht slaat over de arme vlinder. Ook wij worden vaak boos als wij dode werken moeten inleveren, als we af moeten of af pogen te willen zien van wat ons niet gelukkig kan maken: de zonde, onze vrijwillige gevangenis. De boosheid uit zich in het wegjagen en op afstand houden van het ware leven en zo houdt het ongeluk zichzelf in stand. De Jezusvlinder kan ons echter verlossen als we Hem maar aannemen.
Anoniem zei…
Volgens mij is die vlinder juist God, en de robot de mens...
Anoniem zei…
Meermaals keek ik naar het filmpjes met de achtergrond die je neerschreef; Kan je toelichting geven, Nikolaas. Ik vind dit zeer moeilijk. Met dank.
Zonde is bij uitstek een relationeel gegeven. Het gaat, in laatste instantie, over het weigeren om in relatie te treden. Weigeren om met de ander op de een of de andere manier in liefdevolle verbondenheid te staan.
Dat vlindertje zou je kunnen beschouwen als een van de zovele uitnodigingen die we dagdagelijks binnenkrijgen om met de ander iet zinvol/mooi/waardevol te beleven. Iets dat je onder de heel brede noemer van de liefde kan plaatsten.
De robot zou kunnen aanvaarden. Zou zelf ook iets "liefs" kunnen doen tav het vlindertje. Om een reden die niet genoemd wordt slaat de robot het voorstel af, hij weigert, en wel op zo'n manier dat het vlindertje net niet wordt kapot gemaakt.
Wel, kan het niet zijn dat wij mensen vaak handelen als die robot ...
Bekkeneel zei…
Zonde is bij uitstek een relationeel gegeven. Gisteren was ik aan het stofzuigen. Ik stelde me voor dat ik met de losse zuigbuis in de bijkeuken bezig was terwijl de stofzuiger in de kamer stond en dat ik me er over verbaasde dat er geen stof werd opgezogen. Toen hoorde ik de stem van de stofzuiger uit de kamer tot de losse buis roepen: blijf met mij verbonden, zonder mij kun je niets doen. De zonde is inderdaad relationeel omdat hij ontkoppelt. Door te zondigen ontkoppel ik mezelf van God, van het ware leven in en met God. Alles wat ik ontkoppeld doe is geen vruchtbaar leven, vandaar de bijbelse term dode werken. Het verraderlijke is echter dat dode werken heel leuk of spannend kunnen zijn en schijnvrede kunnen verschaffen waardoor men er veelal niet of heel moeilijk toe kan komen zich ervan los te maken om opnieuw in relatie te treden met God.
Waarin geloven christenen als ze zeggen dat Jezus verrezen is? De evangelies zeggen namelijk niets over hoe die verrijzenis dan wel verlopen is. In deze vlog probeer ik in twee minuten er iets over te zeggen.
De Verrijzenis komt niet zomaar uit de lucht vallen. Er gaat een lange, bewogen geschiedenis aan vooraf. Ook nadien, tot op vandaag, blijft er werk aan de winkel. Het kwaad is weliswaar overwonnen. Maar nog niet uitgeschakeld. Negen maanden heeft Garri Bardin gewerkt (lees gevouwen en geknipt) aan deze stop-motion. Het resultaat grijpt naar de keel.
Deze video-beelden zijn adembenemend. Een echte thriller met een onwaarschijnlijk einde. Zomaar, toevallig, opgenomen door toeristen in het Krugerpark in Zuid-Afrika. Onderaan vind je enkele vraagjes om met dit document naar de diepte te gaan. In deze beelden uit het dierenreservaat kan je zien hoe het leven sterker is dan de dood, hoe het brute geweld uiteindelijk het onderspit moet delven voor het broze nieuwe leven; in gelovige termen uitgedrukt, hoe God kiest voor wat klein en kwetsbaar is; of nog, hoe God het geknakte riet niet breekt en kleine en zwakke mensen groot maakt. Ook al kan dit lang duren, gaat het doorheen ups en downs, en lijkt alles totaal en reddeloos verloren. o Ik kan verwijlen bij deze beelden en deze boodschap in mij laten doordringen. Durf ik, ben ik bereid hierin te geloven? o Ik kan ook zien wat dit betekent in mijn leven: waar heb ik moeten vechten, waar hebben anderen gevochten met en voor mij en ben ík gered geworden uit iets wat objectief uitzichtl
Paus Franciscus biedt ons een heel nieuwe weg aan voor vernieuwing, en dit speciaal voor de Kerk. Vernieuwing mag voor hem niet betekenen dat men zijn tijd verprutst met structuren of dat men nog iets nieuws gaat opzetten. Vernieuwing betekent veeleer dat men de centrale plaats van Christus terugwint. En dit, op zijn beurt, vraagt een totaal nieuwe geest en een volkomen nieuw hart. De vernieuwing die Paus Franciscus ons voorhoudt is de bekering van het hart. Dit kan maar als we onze weg samen met Jezus gaan en in nauw contact blijven met Hem. Daarom blijft hij erop aandringen dat we elke dag een passage uit het Evangelie lezen, daarover nadenken en bidden; of we nu in tram of trein zitten, of thuis zijn. Dit is met Jezus optrekken. Als we dit soort van engagement om iedere dag met Jezus op weg te gaan op ons nemen, dan beginnen we te leven in een wereld van genade. En dit is meer dan vertrouwen op menselijke inspanningen. Als Jezus mee met ons op weg gaat, onze gids is, dan z
Wijlen Peter-Hans Kolvenbach sj, voormalig algemeen overste van de jezuïeten, legt uit waarom kandidaten voor de Sociëteit van Jezus het vandaag veel makkelijker hebben dan enkele eeuwen geleden. Een vleugje humor op roepingenzondag!
In de lezingendienst van het brevier vinden we op Stille Zaterdag een boeiende uitleg van Karl Rahner sj over Stille Zaterdag. Enkele uittreksels. “Als we denken aan Stille Zaterdag, valt iets merkwaardigs op: in ons godsdienstig leven slaan we deze dag over. We vieren Goede Vrijdag en Pasen, … Wat er tussen deze twee dagen ligt, namelijk Stille Zaterdag, slaan we over. … Toch belijden we, telkens als we de apostolische geloofsbelijdenis … uitspreken: Hij is nedergedaald ter helle . En dit is de tekst die bij Stille Zaterdag hoort. … Het betekent op de eerste plaats: Jezus is waarlijk gestorven. … De dood heeft Jezus vastgehouden als in banden. Hij was in de dood. … Omdat wij uit hetzelfde hout gesneden zijn en ook midden in het leven reeds onze dood sterven, kunnen wij zijn lot niet enkel van buiten af begrijpen, maar wij kunnen het delen. Gelovend ervaren wij dat zijn nederdaling in de machteloosheid van ons mens-zijn alle paaszaterdag-uren van ons leven geheiligd heef
Homilie van Beloken Pasen Een tijd geleden bracht ik het WE door met een jong koppeltje. Ze zijn 25 jaar oud en kennen elkaar reeds 8 jaar. Ze wonen beiden in Parijs. Beide jonge mensen willen trouwen met elkaar en gedurende dat WE hebben we hun huwelijk voorbereid. Ik vroeg hen me uit te leggen wat het christelijk geloof voor hen precies betekent. Hoewel ze dit niet afgesproken hadden, vatten ze elk hun geloof in drie punten samen: 1) een aantal waarden; 2) een relatie tot een liefhebbende God; 3) en een houding van verantwoordelijkheid naar de andere mensen. Ik zei hen vervolgens dat christenen deze drie punten gemeenschappelijk hebben met Joden en moslims. Dat, bijgevolg, deze drie elementen, hoe belangrijk ook, niet typisch christelijk zijn. Beiden waren verbouwereerd. Ik denk nochtans dat vele christenen desgevraagd een gelijkaardig antwoord zouden geven. Het Evangelie van deze Beloken Pasen gaat hierover: het geloof in Jezus als de
Witte Donderdag 2024 Als jezuïet in opleiding woonde ik in Parijs. Elke zaterdagmorgen was ik er vrijwilliger op een dienst voor palliatieve zorgen. De helft van de bedden was voorbehouden voor terminale aidspatiënten. Een van hen was Jean-Louis, een dertiger. Hij was vel over been. Gevolg van chronische diaree. Ik stapte zijn kamer binnen om wat bij te praten. Op dat eigenste ogenblik zag ik Jean-Louis uit zijn bed opspringen. Net op tijd om te voorkomen dat hij zichzelf zou bevuilen door de gevolgen van een zoveelste oncontroleerbare darmkramp. De geur was onuitstaanbaar. Maar nog pijnlijker was de gelaatsuitdrukking van die naakte man. Hij wist niet waar te kruipen van schaamte en walging. Ik ook niet … Amper een minuut later stond er een verpleegster. Een jong meisje met een prachtige glimlach. Met een kwinkslag stapte ze, door de smurrie heen, naar Jean-Louis toe. Ze reinigde hem en hielp hem terug zijn bed in. Haar eigen baby had ze niet met meer zachtheid en liefde
“ De tenen van God. Mijn schizofrenie ”. Zo heet het autobiografische boek van Michel Mestrum (ISBN 978 90 6445 881 1). Michel is ervaringsdeskundige. Na een jarenlange opname in de psychiatrie is hij erin geslaagd om zijn zelfstandigheid te herwinnen. Verstandig en talig als hij is, weet hij het onvatbare van zijn psychose haarscherp te verwoorden. Zijn kracht haalt Michel in belangrijke mate uit zijn geloofsleven. Hieronder vindt u enkele sterke citaten. “Net zoals het literatuur betaamt zoek ik kleintjes die spanning te beleven tussen het leven ontvangen zoals het ons gegeven werd, en dankbaar genieten van wat ons allemaal wordt aangereikt, en aan de andere kant genoeg inzicht en tegelijk berusting hebben om te aanvaarden wat ons niet gegeven werd, en om ook daarmee op weg te gaan, wetend dat wij ook daarin de voorbode moeten zien van alles wat wij verder zullen moeten achterlaten of zullen moeten missen. Derhalve moet je durven dromen en je leven mee laten bepalen door een ars m
Reacties
Dat vlindertje zou je kunnen beschouwen als een van de zovele uitnodigingen die we dagdagelijks binnenkrijgen om met de ander iet zinvol/mooi/waardevol te beleven. Iets dat je onder de heel brede noemer van de liefde kan plaatsten.
De robot zou kunnen aanvaarden. Zou zelf ook iets "liefs" kunnen doen tav het vlindertje. Om een reden die niet genoemd wordt slaat de robot het voorstel af, hij weigert, en wel op zo'n manier dat het vlindertje net niet wordt kapot gemaakt.
Wel, kan het niet zijn dat wij mensen vaak handelen als die robot ...
Gisteren was ik aan het stofzuigen. Ik stelde me voor dat ik met de losse zuigbuis in de bijkeuken bezig was terwijl de stofzuiger in de kamer stond en dat ik me er over verbaasde dat er geen stof werd opgezogen. Toen hoorde ik de stem van de stofzuiger uit de kamer tot de losse buis roepen: blijf met mij verbonden, zonder mij kun je niets doen. De zonde is inderdaad relationeel omdat hij ontkoppelt. Door te zondigen ontkoppel ik mezelf van God, van het ware leven in en met God. Alles wat ik ontkoppeld doe is geen vruchtbaar leven, vandaar de bijbelse term dode werken. Het verraderlijke is echter dat dode werken heel leuk of spannend kunnen zijn en schijnvrede kunnen verschaffen waardoor men er veelal niet of heel moeilijk toe kan komen zich ervan los te maken om opnieuw in relatie te treden met God.