Paus Franciscus zet de synodevaders in hun blootje (en ... de lezers/luisteraars/kijkers)




Hieronder een vertaling van enkele uittreksels uit de indringende slottoespraak van de Synode door Paus Franciscus. De Paus vernoemt er in het bijzonder 5 bekoringen die hij meende te ontwaren bij het luisteren naar de synodevaders.

Eerste bekoring: “De bekoring van de vijandige verharding, ttz het zich willen opsluiten in de letter (…), in de binnenkant van de wet, in de zekerheid van wat we kennen en niet van wat we nog moeten leren en bereiken. Ten tijde van Jezus, was dit de bekoring van de Zeloten, van de scrupulanten, van de mensen met haast. Vandaag van hen die we “traditionalisten” of ook “intellectualisten” noemen.”

Tweede bekoring: “De bekoring van een vernietigende wereldvreemdheid, die in naam van een verraderlijke barmhartigheid wonden verbindt zonder die eerst te verzorgen, die de symptomen behandelt en niet de oorzaken en de wortels. Het is de bekoring van de angstigen en ook van hen die “progressieven en liberalen” worden genoemd.”

Derde bekoring: “De bekoring om de steen te veranderen in brood om een langdurige, lastige en pijnlijke vasten te beëindigen (Lc 4, 1-4) en ook om brood om te vormen in steen en om die steen te werpen naar de zondaars, de zwakken, de zieken (Joh 8, 7), ttz om hem om te vormen in een ondraaglijke last (Lc 10, 27).”

Vierde bekoring: “De bekoring om van het Kruis af te komen, om de mensen tevreden te stellen en daar niet te blijven om de wil van de Vader te vervullen, om toe te geven aan de geest van de wereld, eerder dan die uit te zuiveren en hem om te vormen naar Gods Geest.”

Vijfde bekoring: “De bekoring om het depositum fidei (= de schat van het geloof) te verwaarlozen door zichzelf niet te beschouwen als de hoeders maar als de eigenaars en de heren. Of, omgekeerd, de bekoring om de werkelijkheid te verwaarlozen door een al te subtiel woordgebruik of door heel veel woorden te gebruiken om niets te zeggen. Ik meen dat men dit “byzantinisme” noemt.”

(…) “De bekoringen mogen ons geen angst inboezemen of van de wijs brengen en nog minder ons ontmoedigen. Immers, geen enkele leerling is groter dan zijn meester. Indien dus Jezus bekoord is geworden – en zelf Beëlzebul werd genoemd (Cfr Mt 12, 24), dan moeten zijn leerlingen niet rekenen op een betere behandeling. Persoonlijk zou ik te zeerste bezorgd en droef geweest zijn waren die bekoringen en genanimeerde discussies er niet geweest, die bewegingen van de geesten, zoals de heilige Ignatius van Loyola ze noemt (Geestelijke Oefeningen nr 6), waren allen het eens geweest of stilzwijgend in een onechte en quietistische vrede. In de plaats daarvan heb ik met vreugde en erkentelijkheid de toespraken en de tussenkomsten gezien en gehoord, de pastorale en doctrinele ijver, de wijsheid, de oprechtheid, de moed en de “parresia” (= vrijmoedigheid)…

En dit steeds, ik heb het hier in de aula gezegd, zonder de fundamentele geloofswaarheden van het sacrament van het huwelijk in vraag te stellen: de onontbindbaarheid, de eenheid, de trouw, en de vruchtbaarheid, de openheid op het leven.” (cfr Cann. 1055, 1056; en Gaudium et spes, 48).

(…) Dit is de ene, heilige, Katholieke en apostolische Kerk die bestaat uit de zondaars die nood hebben aan Gods barmhartigheid. Dit is de Kerk, de echte bruid van Christus, die probeert om trouw te zijn aan haar bruidegom en aan haar leer. Dit is de Kerk die er geen angst voor heeft om te eten en te drinken met de prostituees en de tollenaars, de Kerk wier duren wijdopen staan om te onhalen die  in nood verkeren, die berouw voelen en niet enkel maar de rechtvaardigen of zij die menen dat ze volmaakt zijn!”


Reacties

Anoniem zei…
prachtige toespraak
Lieve Wouters zei…
Bedankt om dit te delen, Nikolaas!
Straffe uitspraak van de paus
Alex zei…
Deze 5 bekoringen zijn maar een kleine greep uit de vele mogelijke bekoringen waar kerkvorsten, theologen, canonisten en andere gelovige en zoekende mensen mee te maken hebben... Daarbij is voortschrijdend inzicht gelukkig een rode draad in alle synodes doorheen heel de kerkgeschiedenis.
De toekomst van het authentieke Christen-zijn is en zal er één zijn van gastvrijheid en barmhartigheid voor eenieder: verbondenheid en eenheid in verscheidenheid !
+ namasté +
Grote klasse alweer van een grote Paus!
Roel zei…
Deze bijzondere toespraak van de paus vormt de kern van de column van Maxim Februari in de NRC vandaag. Erg mooi.
André Cnockaert zei…
Als oud geworden achtenzestiger die 5 decennie lang naar het sluiten van de ramen heb gekeken, voel ik veel voor die ietwat journalistieke titel. Met de wijsheid van die oud geworden achtenzestiger zag ik echter graag dat men naar de kern gaat van de zaak: paus Franciscus zet al wie met het kerkelijk leergezag belast is met zijn neus op het evangelie.
Anoniem zei…
VERVULT VAN GODS GEEST !! DANK U WEL PAUS FRANCISCUS !
Anoniem zei…
ik ben diep ontgoocheld , waar is het mededogen van God in onze kerk? Ik ervaar de katholieke kerk als een kerk zonder mededogen...Mariette
kees smit zei…
Al zoekende deze vertaling ontdekt, formidabel hoe de Paus ons toespreekt over de hoofden heen van de synode, Ik hoop en bid dat hij stand houdt.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj