Het verschil tussen de taal van de liefde en de "maar"-logica


Ik ben trots op mijn kritische geest. Ik bespeur onmiddellijk wat anderen verkeerd doen en oordeel bliksemsnel. Dat heeft me vooruit geholpen in het leven. Ik reageer vlot en begin mijn opwerping met het inleidend woordje “maar…”; ik geef assertieve commentaar, of vraag hoffelijk: “waarom toch?” Ik ben geoefend in het ‘debatteren’ – van het Franse werkwoord: ‘se battre’, vechten. Om het eigen gelijk te doen triomferen, om mijn morele superioriteit te bewijzen, om alle verantwoordelijkheid af te wijzen, om te scoren en te krijgen wat ik wil. De toon en de spanning in het publieke debat zijn de laatste tijd weer wat gestegen. Beter zich te wapenen.

Ik gebruik, zowat elk moment helaas, de taal van het conflict. Die blijft gewoonlijk stokstijf staan bij uiterlijkheden die me storen. Ik reduceer anderen tot hun buitenkant, tot een geestelijke aandoening, tot een stoornis. Ik weet het wel, woorden hebben gevolgen: elke slachting start met het gepreek van de deugdzame die anderen vonnist.

De taal van de liefde zwenkt mijn aandacht resoluut naar ieders binnenkant; naar wat er gaande is in mezelf en in de ander. Ik sta stil en luister naar wat ons bezielt: onze zorgen en vreugden, hoop en verdriet. Ik ontdek dat we uiteindelijk allemaal naar hetzelfde verlangen: wat warmte, een troostend woord, een geschenkje, bijstand, verzorging, wat onverdeelde aandacht, een knuffel, bescherming, respect… De taal van de liefde is zoveel vindingrijker.

Ik beschouw mezelf als een hulpeloze zuigeling voor God.
Van Hem alleen verwacht ik voldoening. Zo ontdek ik in mezelf wat ik nodig heb.
Allemaal dingen die elke mens behoeft.
De mens die zo aan de deur klopt wordt opengedaan.
Ik bid met de paus om de vrede die de wereld niet geven kan.
------------------------------------------------------------------------------------
Bovenstaande tekst is een commentaar van Ludwig Van Heucke sj op de gebedsintentie van paus Franciscus voor de maand november 2018:

"Dat de taal van liefde en dialoog altijd luider mag klinken dan de taal van conflict."

Reacties

Anoniem zei…
Zeer treffend.
Anoniem zei…
Ik herken mezelf,de tekst houdt me een spiegel voor!
De taal van de liefde stuwt ons vooruit op het neerwaartse pad van de nederigheid,van Christus.
joep Beliën te Zaltbommel zei…
Meesterlijke Tekst .....

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj