Hoe afgoderij overal om de hoek ligt te loeren, ook in de Katholieke Kerk

-->

Onderstaand citaat vond ik op de FB-pagina van medebroeder van Leo De Weerdt sj. Ik deel het graag me jullie, omdat ik het zo relevant vind.

Geloofsbelijdenissen, rituelen en instituties vormen in een godsdienst veeleer een weg dan een doel. Het doel is ‘recht te doen, de barmhartigheid lief te hebben en nederig te wandelen met uw God.’ [Micha 6, 8]. 

Als de menselijke kant van een godsdienst echter het doel wordt, wordt onrecht een weg daartoe. Het is een feit dat het kwaad inherent is aan iedere godsdienst en niet alleen aan het secularisme. Bekrompen vroomheid kan duiden op plichtsverzuim, erger nog op aanpassing aan de zelfzucht. Want religie als instelling, met andere woorden, religie omwille van de religie, is een vorm van afgoderij. 

Gelovig zijn is het bewust binnengaan in een dimensie waarin wij juist door ons bestaan verblijven. Vroomheid is daarop een antwoord, het subjectieve correlaat van een objectieve toestand, het bewustzijn te leven binnen een heilige dimensie, het besef dat wat begint als een ervaring in de mens, de menselijke conditie overstijgt en een objectief gebeuren wordt buiten hemzelf. 

Abraham Joshua Heschel