Latijnse liturgie in de eenentwintigste eeuw, kan dit eigenlijk nog?
Deze week geef ik de jaarlijkse retraite aan de monniken van de Benedictusberg in Vaals. Een bijzondere ervaring vind ik het. Hun liturgie is zo goed als volledig in het latijn. Hun leefomgeving is dan weer, naar monastieke normen, hypermodern. Een onwaarschijnlijke combinatie. Of moet ik zeggen, heel katholiek? Tegengestelden die geen tegengestelden blijken te zijn. Wel wederzijdse verrijking.
Ik stel vast dat ik het niet alleen heel mooi vind. Het helpt mij ook om zelf tot stilte en innerlijkheid te komen. De combinatie van uitgepuurde liturgie én uitgepuurde architectuur doet zijn werk.
Laus Deo
Reacties
Een volgende keer...
Tel daarbij zijn liturgisch Vaatwerk, Kazuifels.Het Missaal en koorboeken. Lees dan ook nog het werkje over de Man die hem adviseerde over kleurgebruik. (W. Van Hoof) en we komen al een heel eind, waarom dit geheel zo veel indruk maakt.
De orde der Benedictijnen die als hoogste vorm van gebed of lofprijzing de liturgie koesteren als uitvoerders in deze bijzondere schepping wil wel wat zeggen.
Tot slot. De kapel op het Seminarie van dezelfde hand. ( Het Ontwerp).
Was mijn favoriete plekje. Zonder de andere plaatsen of Docenten te kort te doen. Groet Paul.
( Bij zoveel rechtlijnigheid in het ontwerp past eigenlijk geen scheve foto) Maar dit geheel terzijde natuurlijk.