Waarom een klein jongetje niet naar de hemel wil


Mijn zoon staat soms stil bij het leven na de dood. Hij maakt zich dan zorgen. Hij vreest dat de ervaring van de Hemel hetzelfde zal zijn als de ervaring die hij nu heeft tijdens het bijwonen van een gebedsviering in de kerk. Hij vindt, net als de meeste vierjarige kinderen, de activiteiten in de kerk onverdraaglijk saai. Ik denk zelfs dat bij velen onder ons de angst opborrelt, wanneer we stilstaan bij de gedachte dat de Hemel saai zal zijn.

We willen niet eeuwig vertoeven op rondzwevende wolkjes. We dromen van eeuwenoude bomen, van witte stranden en van malse grasvelden. We kijken reikhalzend uit naar de blauwe lucht, naar trouwe honden en naar sterke paarden. We verlangen te werken, te spelen en te beminnen. We bezitten een lichaam. We willen lichamelijk contact. We willen zo goed mogelijk gebruikmaken van ons lichaam.

God beseft heel goed dat we verlangen naar de Hof van Eden, het paradijs op aarde. Hij verlangt ons de Tuin van Eden terug te geven. God zal een nieuwe aarde scheppen, zonder zee. De zee is namelijk een oeroude beeldspraak van chaos en dood. Dus ik doe mezelf en mijn zoon geloven, dat de Hemel ongeveer hetzelfde zal zijn als een thuis. Maar dan wel een tikkeltje beter.

Jessica Mesman Griffith

Reacties

Meest gelezen

Het echte schandaal van het christendom - Bernard Sesboüé sj

Advent, een vreemde en wellicht confronterende uitnodiging - Een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj (1/4)

Wat als het bidden echt "niet leuk" is?

Durf jij de Advent aan in jouw leven? - Aangrijpend en bevragend advents-videootje

Wat Herman Van Rompuy ontdekte in mijn nieuwste boek: "Op het kompas van de vreugde"

Ook een haan kan overdrijven - wel heel bijzondere video

"Zie, Ik begin iets nieuws" - Geef anderen de kans om deel te nemen aan onze adventsretraite